1 کلام خداوند که در ایام یوتام و آحاز و حِزِقیا، پادشاهان یهودا، بر میکاهِ مورِشِتی نازل شد و آن را دربارۀ سامِرِه و اورشلیم دید:
2 ای همۀ قومها، بشنوید،و ای زمین و هرآنچه در آن است، گوش فرا دهید؛خداوندگارْ یهوه بر شما شاهد باشد،آری، خداوندگار از معبد مقدسش بر شما شهادت دهد.
3 زیرا هان خداوند از مکان خویش بیرون می‌آید؛او نزول کرده، بر بلندیهای زمین می‌خرامد.
4 کوهها زیر او گداخته می‌شود،و درّه‌ها شکافته می‌گردد،همچون موم در برابر آتش،و مانند آبی که در سراشیبی ریخته شود.
5 این‌همه به سبب عِصیان یعقوبو گناهان خاندان اسرائیل است.عِصیان یعقوب چیست؟آیا سامِرِه نیست؟و مکانهای بلند یهودا کدام است؟آیا اورشلیم نیست؟
6 پس سامِرِه را به ویرانه‌ای در صحرا بدل خواهم کرد،و به مکانی برای غرس تاکستانها؛سنگهایش را به وادی خواهم ریخت،و بنیانش را منکشف خواهم کرد.
7 همۀ تمثالهای تراشیده‌اش خرد خواهد شد،همۀ مزدهایش در آتش خواهد سوخت،و همۀ بتهایش را نابود خواهم کرد.زیرا آنها را از مزد فاحشگی اندوخته است،پس به مزد فاحشگی نیز برگردانیده خواهند شد.
8 از این رو ماتم و شیون خواهم کرد،و پایْ‌برهنه و عریان راه خواهم رفت.مانند شغالها ماتم خواهم کرد،و همچون شتر‌مرغان نوحه‌گری خواهم نمود.
9 زیرا جراحات سامِرِه علاج‌ناپذیر استو تا به یهودا رسیده؛حتی به دروازۀ قوم من،یعنی به اورشلیم نزدیک شده است.
10 این را در جَت اعلام مکنید،و به هیچ وجه گریه منمایید.در بِیت‌عَفرَه،در خاک بغلطید.
11 ای که در شافیر ساکنی،عریان و شرمگین، بگذر.ساکنان صَئانانبیرون نمی‌آیند؛ بِیت‌ایصِل ماتم می‌کند،و حمایتش را از شما برمی‌گیرد.
12 ساکنانِ ماروت از فرط انتظار برای آسایش بیمار گشته‌اند،زیرا بلا از جانب خداوند بر دروازۀ اورشلیم نازل شده است.
13 ای که در لاکیش ساکنی،اسبان تیزرو را به ارابه‌ها بربند!لاکیش آغاز گناه برای دختر صَهیون بود،زیرا عِصیان اسرائیل در تو یافت شد.
14 پس هدایای خداحافظی به مورِشِت‌جَت پیشکش خواهی کرد؛خانه‌های اَکزیب امیدی کاذب برای پادشاهان اسرائیل خواهد بود.
15 ای ساکنِ مَریشَه، من دیگر بار کسی را به تصرف تو خواهم فرستاد،و جلال اسرائیل به عَدُلّام خواهد آمد.
16 موی سرت را بچین و خویشتن را به سبب فرزندان نازنینت بی‌مو ساز!سر خود را به گَریِ سَرِ کرکس گردان،زیرا ایشان از نزد تو به تبعید خواهند رفت.