1 آنگاه گفتم:ای سران یعقوب،و ای حاکمان خاندان اسرائیل،بشنوید!آیا بر شما نیست که انصاف را به جا آرید؟
2 ای شما که از نیکویی بیزاریدو بدی را دوست می‌دارید؛پوست از تن قوم من می‌کَنید،و گوشت از استخوانهای ایشان.
3 گوشتِ تن قوم مرا می‌خوریدو پوست از تنشان کنده،استخوانهایشان را خرد می‌کنید؛آنها را همچون گوشتِ داخل دیگ تکه تکه می‌کنید،آری، همچون گوشتِ درون پاتیل.
4 پس نزد خداوند فریاد بر خواهند آورد،اما ایشان را اجابت نخواهد کرد،بلکه روی خود را در آن زمان از ایشان خواهد پوشانیدزیرا که شرارت ورزیده‌اند.
5 خداوند دربارۀ انبیایی که قوم مرا گمراه می‌کنند چنین می‌گوید،دربارۀ آنان که چون خوراک فراوان دارند ندای ’صلح و سلامت‘ سر می‌دهند،اما اگر کسی طعامی در دهانشان نگذارد،به وی اعلام جنگ می‌کنند.
6 پس برای شما شب خواهد بود،بدون هیچ رؤیایی،و ظلمت خواهد بود،بدون هیچ پیشگویی.آفتاب بر انبیا غروب خواهد کردو روز بر ایشان تاریک خواهد شد؛
7 رؤیابینانْ شرمسار خواهند گردید،و پیشگویان، رسوا خواهند گشت.جملگی روی خود را خواهند پوشانید،زیرا پاسخی از جانب خدا نخواهد بود.
8 اما من به روح خداوند از قوّت پر گشته‌ام،از انصاف و توانایی؛تا یعقوب را از عِصیانش آگاه سازم،و اسرائیل را از گناهش.
9 ای سران خاندان یعقوبو ای حاکمان خاندان اسرائیل،این را بشنوید!ای شما که از انصاف بیزاریدو هرآنچه را راست است، کج می‌سازید؛
10 که صَهیون را با خونریزیو اورشلیم را با شرارت بنا می‌کنید!
11 رهبرانش برای رشوهْ داوری می‌کنند،کاهنانش برای مزدْ تعلیم می‌دهند،و انبیایش برای پولْ پیشگویی می‌کنند؛و با این حال، بر خداوند تکیه کرده، می‌گویند:«آیا خداوند در میان ما نیست؟پس بلایی به ما نخواهد رسید.»
12 از این رو، به سبب شماصَهیون همچون مزرعه شیار خواهد شد؛اورشلیم به تَلی از ویرانه‌ها بدل خواهد گشت،و کوه خانۀ خدا به بلندیهای جنگل.