1 در ایام آخر واقع خواهد شدکه کوه خانۀ خداوندبالاتر از تمامی کوه‌ها استوار خواهد گردید،و فراتر از تپه‌ها برافراشته خواهد شد؛ملتها به سوی آن روان خواهند گشت
2 و قومهای بسیار آمده، خواهند گفت:«بیایید تا به کوه خداوند برویمو به خانۀ خدای یعقوب برآییم،تا راههای خویش را به ما تعلیم دهدو در طریقهای وی گام برداریم.»زیرا شریعت از صَهیون صادر خواهد شد،کلام خداوند از اورشلیم.
3 او میان ملتهای بسیار داوری خواهد کردو منازعات قومهای نیرومند را تا دوردستها فیصل خواهد داد؛ایشان شمشیرهای خود را برای ساختن گاوآهن خواهند شکست،و نیزه‌های خویش را برای تهیۀ ابزار باغبانی؛دیگر قومی بر قوم دیگر شمشیر نخواهد کشید،و جنگاوری را دیگر نخواهند آموخت.
4 هر یک زیر تاک خود خواهند نشست،زیر درخت انجیر خویش،و کسی هراسانشان نخواهد ساخت،چراکه دهان خداوندِ لشکرها سخن گفته است.
5 زیرا همۀ قومها، هر یک به نام خدای خویش سالکند،اما ما به نام یهوه خدای خود سلوک خواهیم کرد، تا ابدالاباد.
6 خداوند می‌فرماید:در آن روز لنگان و رانده‌شدگان را جمع خواهم کرد،و هر آن کس را که زده‌ام، گرد خواهم آورد؛
7 لنگان را ’باقیمانده‌ای‘ خواهم ساخت،طردشدگان را قومی نیرومند؛و خداوند در کوه صَهیون بر ایشان پادشاهی خواهد کرد،از حال تا به ابد.
8 و اما تو، ای برج گَلّه،ای قلعۀ دخترِ صَهیون،این را باز خواهی یافت،و حاکمیت پیشین احیا خواهد شد،یعنی پادشاهی دختر اورشلیم.
9 حال چرا فریاد برمی‌آوری؟آیا پادشاهی در تو نیست؟آیا مشاور تو هلاک گشته،که تو را دردی چون درد زن زائو درگرفته است؟
10 ای دختر صَهیون، ناله سر ده،و همچون زن زائو بر خود بپیچ.زیرا اکنون از شهر بیرون خواهی رفت،و در صحرا ساکن خواهی شد؛آری، به بابِل خواهی رفت؛اما در آنجا رهایی خواهی یافت؛خداوند در آنجا تو را از چنگ دشمنان خواهد رهانید.
11 اکنون قومهای بسیاربر ضد تو گرد آمده‌اند و می‌گویند:«باشد که صَهیون بی‌حرمت گردد،و چشمان ما شادمانه بر او بنگرد.»
12 اما آنان اندیشه‌های خداوند را نمی‌دانند،و تدبیرهای او را درنمی‌یابند،که آنان را همچون بافه در خرمنگاه گرد آورده است.
13 ای دختر صَهیون، بر پا شو و پایمال کن،زیرا شاخهای تو را آهنین خواهم ساختو سُمهایت را برنجین.تو قومهای بسیار را پایمال خواهی کرد؛منافع نامشروعشان را وقف خداوند خواهی نمود،و ثروتشان را وقف خداوندگار تمامی زمین.