1 حال به آنچه خداوند می‌گوید، گوش بسپارید:برخیز و دادخواهی خویش را نزد کوهها بیان دارو آواز خود را به گوش تپه‌ها برسان.
2 ای کوهها شکایت خداوند را بشنوید،و ای بنیانهای زمین، گوش بسپارید!زیرا خداوند علیه قوم خود شکایتی داردو بر ضد اسرائیل اقامۀ دعوی می‌کند.
3 «ای قوم من،به شما چه کرده‌ام؟به چه چیز شما را خسته کرده‌ام؟پاسخم دهید!
4 زیرا شما را از سرزمین مصر به در آوردمو از خانۀ بندگی فدیه دادم،و موسی و هارون و مریم را پیش رویتان فرستادم.
5 ای قوم من، به یاد آریدکه بالاق، پادشاه موآب، چه تدبیر کردو بَلعام پسر بِعور بدو چه پاسخ داد،و از شِطّیم تا جِلجال چه واقع شد،تا اعمال عادلانۀ خداوند را دریابید.»
6 «با چه به حضور خداوند بیایم،و در پیشگاه خدای متعال خم شوم؟آیا با قربانیهای تمام‌سوز،و با گوساله‌های یک ساله؟
7 آیا خداوند از هزاران قوچ خشنود خواهد شد،و از ده هزاران نهر روغن؟آیا نخست‌زاده‌ام را به جهت عِصیانم بدهم،و ثمرۀ بدن خویش را برای گناه جانم؟»
8 ای مرد، او تو را از آنچه نیکوست آگاه ساخته است؛و خداوند از تو چه می‌طلبد،جز آنکه انصاف را به جای آری و محبت را دوست بداری،و با فروتنی در حضور خدایت سلوک کنی؟
9 آواز خداوند به شهر ندا درمی‌دهد -ترسیدن از نام تو، خردمندی است:«به عصا و مقرر‌دارندۀ آن گوش فرا دهید!
10 آیا هنوز در خانۀ شریران گنجهای شرارت یافت می‌شود،و میزانهای کمتر از اندازه که ملعونند؟
11 آیا کسی را با ترازوهای نادرستو کیسۀ سنگهای تقلبی، تبرئه کنم؟
12 ثروتمندانت مملو از خشونتند،و ساکنانت دروغگو؛زبان ایشان در دهانشان فریب محض است.
13 پس من نیز به ضربه‌ای تو را مجروح می‌سازمتا به سبب گناهانت تو را هلاک کنم.
14 خواهی خورد اما سیر نخواهی شد،و شکمت همچنان خالی خواهد ماند؛جمع خواهی کرد اما نخواهی اندوخت،و آنچه را که بیندوزی به دم شمشیر خواهم سپرد.
15 خواهی کاشت، اما درو نخواهی کرد؛زیتون خواهی افشرد، اما خود را به روغن تدهین نخواهی نمود؛شراب تازه فراهم خواهی آورد، اما از آن نخواهی نوشید.
16 زیرا قوانین عُمری و همۀ رسوم خاندان اَخاب را نگاه داشته‌ای،و در مشورتهای ایشان سلوک کرده‌ای؛از این رو تو را ویران خواهم کرد،و ساکنانت را مایۀ تمسخر خواهم ساخت؛پس سرزنشِ درخورِ قوم مرا متحمل خواهی شد.»