4 هر یک زیر تاک خود خواهند نشست،زیر درخت انجیر خویش،و کسی هراسانشان نخواهد ساخت،چراکه دهان خداوندِ لشکرها سخن گفته است.
5 زیرا همۀ قومها، هر یک به نام خدای خویش سالکند،اما ما به نام یهوه خدای خود سلوک خواهیم کرد، تا ابدالاباد.
6 خداوند می‌فرماید:در آن روز لنگان و رانده‌شدگان را جمع خواهم کرد،و هر آن کس را که زده‌ام، گرد خواهم آورد؛
7 لنگان را ’باقیمانده‌ای‘ خواهم ساخت،طردشدگان را قومی نیرومند؛و خداوند در کوه صَهیون بر ایشان پادشاهی خواهد کرد،از حال تا به ابد.
8 و اما تو، ای برج گَلّه،ای قلعۀ دخترِ صَهیون،این را باز خواهی یافت،و حاکمیت پیشین احیا خواهد شد،یعنی پادشاهی دختر اورشلیم.
9 حال چرا فریاد برمی‌آوری؟آیا پادشاهی در تو نیست؟آیا مشاور تو هلاک گشته،که تو را دردی چون درد زن زائو درگرفته است؟
10 ای دختر صَهیون، ناله سر ده،و همچون زن زائو بر خود بپیچ.زیرا اکنون از شهر بیرون خواهی رفت،و در صحرا ساکن خواهی شد؛آری، به بابِل خواهی رفت؛اما در آنجا رهایی خواهی یافت؛خداوند در آنجا تو را از چنگ دشمنان خواهد رهانید.