14 An té a shéan siad go fonóideachnuair a caitheadh amach gan cosaint é tráth,rinne siad iontas de i ndeireadh na dála,mar níorbh ionann an tart a bhí orthu féinagus a bhí ar na fíréin.
15 Mar chúiteamh ar a mbaothsmaointe urchóideachaa chuir ar seachrán iad,sa chaoi go n‑adhraidís péisteanna díchéillí agus feithidí gránna,scaoil tú scata mór d'ainmhithe éigiallta leochun díoltas a imirt orthu,
16 ionas go gcuirfí ina luí orthugo smachtaítear an duineleis na nithe a bpeacaíonn sé trína mbíthin.
17 Ní raibh sé thar acmhainn do láimhe uilechumhachtaí,a chruthaigh an domhan as bunábhar éagruthachscata mathghamhna nó leoin fhiáinea shaighdeadh ina n‑aghaidh,
18 nó brúideanna nuachruthaithe fíochmhara anaithnide a shá leo,a bheadh ag séideadh puthanna tintrí anála,nó ag brúchtaíl bréandeataigh go glórach,nó ag radadh spréacha aduafara as a súile,
19 agus a d'fhéadfadh iad a dhíothúní amháin leis an drochíde a thabharfaidís orthuach leis an scéin a chuirfeadh a ndreach orthu chomh maith.
20 Go fiú gan trácht ar na harrachtaigh sin ar aon chord'fhéadfaí iad a leagan ar lárle haon phuth anála amháin,nuair a rachadh an díoltas sa tóir orthuagus a cháithfeadh d'anáil chumhachtach féin iad.Ach ní hé sin an rud a tharla,mar tá gach uile ní eagraithe agatde réir tomhais agus lín agus meáchain.