20 Dá bharr sin, chuir áilleacht na healaínedraíocht ar na gnáthdhaoine,sa chaoi gur cheap siad gur cheart dóibhábhar adhartha a dhéanamh den té a raibh siadtar éis onóir a thabhairt dó tamall gearr roimhe sin mar dhuine.
21 Bhí sé seo ina bhobghaiste do dhaoine;óir nuair a bhí siad faoi bhráca an bhróin,nó faoi chuing na tíorántachta, thug siad an tAinm doranntaar chlocha agus ar cheapa adhmaid.
22 Ansin níor leor leo dul amú maidir lena gcuid eolais ar Dhia;ach cé go maireann siad i lár chogadh mór aineolaistugann siad síocháin ar a leithéid sin d'olloilc.
23 Óir, cibé acu a chleachtann siaddeasghnátha tionscanta naíonmharaithe,nó a bhíonn siad páirteach i searmanais rúnda,nó a dhéanann siad pléaráca drabhlásach buile,
24 ní choimeádann siad a mbeatha ná a bpóstaí slángan cháim níos mó.Ach déanann fear luíochán ar fhear eileagus maraíonn sé é;nó meallann sé a bhean chéile chun adhaltranas a dhéanamh leisagus cuireann sé brón agus buairt air dá bharr.
25 Tá gach uile shórt trína chéile;níl le feiceáil ach doirteadh fola agus feallmharú,gadaíocht agus caimiléireacht, lofacht agus mídhílseacht,clampar agus mionnú éithigh,
26 buairt á cur ar dhaoine macánta, míbhuíochas,truailliú anamacha, collaíocht mhínádurtha,ainrialtacht i gcúrsaí pósta, adhaltranas agus ainriantacht.