1 Is cneasta, dílis, fadfhulangach thú, a Dhia linn,agus rialaíonn tú a bhfuil ann le barr trócaire.
2 Má pheacaíomar féin, is leatsa sinnagus is eol dúinn do chumhacht;ach ní dhéanfaimid aon pheacaí feasta,mar is eol dúinn go n‑áirítear sinn ar do mhuintir.
3 Óir is í iomláine na fíréantachta í aithne a bheith ag duine ort;agus is í fréamh na neamhbhásmhaireachta íeolas a bheith ag duine ar do chumhacht.
4 Níor chuir aon dealbh bhaothealaíonta daoine amú sinnná aon saothar díomhaoin péintéiríná íomhá éigin a bhí smeartha le dathanna éagsúla,
5 sa chaoi, nuair a fheiceann amadán éigin iad,go músclaítear antoil bhuile annagus go gcuireann sé dúil i gcruth neamhbheo deilbhe mairbhe.
6 Na daoine a dhéanann na híola seo, agus a chuireann dúil iontu,agus a thugann adhradh dóibh, gránn siad an t‑olcagus tá sé tuillte acu gan aon ní níos fearr ná iad a bheith acua d'fhéadfaidís a muinín a chur astu.