1 Ach d'ionsaigh díbheirg neamhthrócaireachna héagráifigh go bun an angair,mar bhí a fhios [ag Dia] roimh ré céard a dhéanfaidís:
2 Is é sin, go gceadóidís do do phobal imeachtagus go seolfaidís uathu iad gan mhoill ar dtús,ach ansin go dtiocfaidís ar mhalairt intinneagus go rachaidís sa tóir orthu.
3 Óir, cé go raibh siad gafa fós ag na gnása adhlactha,agus ag déanamh mairgní ar bhruacha uaigheanna na marbh,tharraing siad chucu scéim bhaoth eile:mar atá, na daoine a raibh siadtar éis a iarraidh orthu mar ghrásta imeachta thóraíocht mar theifigh.
4 Is amhlaidh a bhí cinniúint éigin, a bhí tuillte acu,á mbrú i dtreo na críche déanaí seoagus ag tabhairt orthu dearmad a dhéanamhar a raibh tar éis titim amach dóibh cheana féin,ionas go bhfulaingeoidís roimh [a mbás] an t‑aon phionós amháin dá bpianpháis a bhí fágtha,
5 agus chun go ndéanfadh do phobal féin turas trasna míorúilteachach go bhfaigheadh an dream eile úd bás éagsúlach.
6 Óir bhí an chruthaíocht uile á dealbhú féin as an nuaina nádúr agus ag géilleadh do d'aitheantaionas go gcoimeádfaí do chlannsa slán ó dhochar.
7 Chonacthas an scamall ag caitheamh scáile ar an gcampaagus talamh tirim ag éirí aníos mar a raibh uisce roimhe sin;rinneadh bealach gan bhac den Mhuir Ruaagus machaire féarmhar den fharraige fhraochmhar