2 Óir is de thaisme a rugadh sinn, agus san am atá le teachtbeimid amhail is nach rabhamar ann riamh.Puth deataigh is ea an anáil atá inár bpolláiríagus níl inár réasún ach spréach a ghineann bualadh ár gcroí.
3 Nuair a mhúchfar í, déanfar luaith dár gcorpagus scaipfear anáil na beathaar nós an aeir neamhsheasmhaigh.
4 Le himeacht aimsire ligfear ár n‑ainm i ndearmadagus ní chuimhneoidh aon duine ar ár ngníomhartha.Séidfear ár mbeatha chun siúil ar nos dhlaíóg dheiridh scamaill,agus scaipfear í mar cheobhrán atá á thóraíochtag gathanna na gréineagus á chloí ag a teas.
5 Go deimhin níl inár mbeatha ach scáth a ghluaiseann thart;agus ní féidir ár mbás a chur ar gcúl, mar tá séala curtha air;agus níl aon duine a fhilleann ar ais.
6 Téanam ort, mar sin, agus bainimis aoibhneasas na maitheasaí atá ann.Bainimis earraíocht as nithe cruthaithele díocas dúthrachtach na hóige.
7 Bíodh ár lándóthain againnd'fhíon costasach agus de chumhráin;ná fágaimis gan baint go fiú aon bhláth earraigh amháin.
8 Corónaímis sinn féin le cocáin róis súla bhfeofaidh siad;(ná bíodh aon mhóinéar annnach ngabhfaidh ar ndrabhlás tríd).