5 Banjur ana batur siji maneh kang dikongkon, iki malah dipateni. Lan isih akeh maneh liyane, ana kang digebugi lan ana kang dipateni.
6 Saiki mung kari siji, yaiku anake kang ditresnani. Wasana iki iya dikongkon marang wong-wong mau, pamikire: Anakku mesthine dieringi.
7 Nanging wong-wong kang nggarap pakebonan mau nuli padha rembugan mangkene: Lah iku ahli warise, ayo padha dipateni bae, mengko warisane banjur kita kang nduweni.
8 Mulane iya banjur dicekel lan dipateni, nuli dibuwang menyang ing sajabaning kebon anggur.
9 Saiki, apa kang bakal ditindakake dening kang duwe pakebonan anggur iku? Mesthi bakal teka mrono, wong-wong kang nggarap bakal padha ditumpes, kebone anggur nuli dipitayakake marang wong sejene.
10 Apa kowe durung tau maca nas iki:Watu kang dibuwang dening para juru gawe omahiku wis dadi watu kang baku ana ing pojok.
11 Iku pakaryaning Pangeran,sawijining bab kang nggumunake ing pandeleng kita.”