22 “Sakehe pametune winih kang thukul ana ing pategalanmu saben taun ajeg pisungsungna saprasepuluh.
23 Ana ing panggonan kang bakal dipilih dening Pangeran Yehuwah, Gusti Allahmu kagem padalemaning asmane, ana ing ngarsane kono kowe mangana pisungsung prasepuluhane gandummu, anggurmu lan lengamu, apadene pembareping sapimu utawa wedhusmu, supaya kowe sinaua tansah wedi-asih marang Pangeran Yehuwah, Gusti Allahmu.
24 Anadene saupama kadohen lakumu nggawa mrana, awit panggonan kang bakal dipilih dening Yehuwah Allahmu kagem padalemaning asmane iku adoh saka ing panggonanmu, mangka Pangeran Yehuwah, Gusti Allahmu wus mberkahi marang kowe,
25 iku nuli dadekna dhuwit, dhuwite banjur buntelen lan gawanen menyang panggonan kang bakal dipilih dening Pangeran Yehuwah, Gusti Allahmu,
26 dene dhuwit iku banjur tukokna apa sasenenging atimu, apa sapi, wedhus, anggur utawa minuman keras utawa apa bae kang dipengini atimu, tumuli mangana ana ing kono ing ngarsane Pangeran Yehuwah, Gusti Allahmu sarta bungah-bungaha, iya kowe dalah brayatmu.
27 Uga wong Lewi kang manggon ana ing antaramu iku aja nganti koklirwakake, marga iku padha ora oleh panduman tanah-pusaka bebarengan karo kowe.
28 Ing pungkasane saben telung taun kowe ngetokna pisungsung prasepuluhane pametuning lemahmu ing taun iku, lan dekekna ana ing kuthamu,