លូកា 17:6-12 KCB

6 ព្រះអម្ចាស់​ក៏​មាន​បន្ទូល​ថា៖​ «បើ​អ្នក​រាល់គ្នា​មាន​ជំនឿ​ប៉ុន​គ្រាប់​មូតា​មួយ​គ្រាប់​ ហើយ​អ្នក​រាល់គ្នា​និយាយ​ទៅ​ដើម​មន​នេះ​ថា ​ចូរ​រលើង​ឫស​ទៅ​ដុះ​ក្នុង​សមុទ្រ​ទៅ​ នោះ​វា​មុខ​ជា​ស្ដាប់​បង្គាប់​អ្នក​រាល់គ្នា​មិន​ខាន។​

7 ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់គ្នា​ អ្នក​ដែល​មាន​បាវបម្រើ​កំពុង​ភ្ជួរ​ ឬ​ឃ្វាល​ចៀម​ ពេល​បាវបម្រើ​នោះ​ត្រលប់​មក​ពី​វាល​វិញ​ តើ​នឹង​ប្រាប់​គាត់​ដែរ​ឬ​ថា​ ចូរ​មក​អង្គុយ​បរិភោគ​អាហារ​ភ្លាម​មក?​

8 ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ​ តើ​មិន​ប្រាប់​ទេ​ឬ​ថា​ ចូរ​រៀបចំ​អាហារ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បរិភោគ​ ហើយ​ចាំ​បម្រើ​ខ្ញុំ​រហូត​ដល់​ខ្ញុំ​បរិភោគ​រួច​សិន​ សឹម​ឯង​បរិភោគ​តាម​ក្រោយ​ចុះ?​

9 តើ​ចៅហ្វាយ​ត្រូវ​អរគុណ​បាវបម្រើ​ ដោយព្រោះ​តែ​បាវបម្រើ​បាន​ធ្វើ​កិច្ចការ​តាម​បង្គាប់​ឬ?​

10 អ្នក​រាល់គ្នា​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ​ ពេល​ណា​អ្នក​រាល់គ្នា​ធ្វើ​កិច្ចការ​ទាំង​អស់​តាម​បង្គាប់​ ចូរ​អ្នក​រាល់គ្នា​និយាយ​ថា​ យើង​ជា​បាវបម្រើ​ដែល​គ្មាន​តម្លៃ​ គឺ​យើង​ធ្វើ​អ្វីៗ​តាម​តួនាទី​របស់​យើង​ប៉ុណ្ណោះ»។​

11 នៅ​ពេល​ព្រះអង្គ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ឯ​ក្រុង​យេរូសាឡិម​ កាត់​តាម​ព្រំប្រទល់​ស្រុក​សាម៉ារី​ និង​ស្រុក​កាលីឡេ​

12 ព្រះអង្គ​ក៏​យាង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ភូមិ​មួយ​ ហើយ​បាន​ជួប​មនុស្ស​ឃ្លង់​ដប់​នាក់​ដែល​ឈរ​ពី​ចម្ងាយ​