19 Зашто сето создание со нетрпелив копнеж го очекува откривањето на Божјите синови -
20 имено, созданието и беше потчинето на суетата, не доброволно, туку од оној, кој го потчини - во надеж
21 дека и самото создание ќе биде ослободено од ропството на распаѓањето; во слобода на славата на Божјите деца.
22 Имено, знаеме дека целото создание заедно воздивнува и страда во родилни маки досега.
23 И не само тоа, туку и ние, кои го имаме Духот како прв дар; ние самите воздивнуваме во себе чекајќи го посинувањето: откупувањето на нашето тело.
24 Зашто, во оваа надеж ние се спасивме. А надежта која се гледа не е надеж; зашто, кога некој нешто гледа, зошто да му се надева?
25 Но ако се надеваме на она што не го гледаме, тогаш го чекаме со трпение.