24 После тоа арамејскиот цар Вен-Адад, ја собра сета своја војска и се искачи и ја опколи Самарија.
25 И стана голем глад во Самарија, а опсадата потраја толку што ослева глава чинеше осумдесет шекели сребро, а четвртинка кав од гулабовата нечистота пет шекели сребро.
26 Кога царот поминуваше по ѕидот, некоја жена му викна: „Помогни, господару цару!”
27 Тој одговори: „Господ нека ти помогне! Како ќе ти помогнам јас? Со нешто од гумното или од кацата?”
28 Уште и рече царот: „Што ти е?” Таа одговори: „Оваа жена ми рече: ‘Дај го својот син за да го изедеме денес, а утре ќе го изедеме мојот!’
29 Го сваривме мојот син и го изедовме. А утреден и реков: ‘Дај го твојот син за да го изедеме.’ Но таа го скри својот син.”
30 Кога царот ги чу зборовите на таа жена, ги раскина облеките врз себе. И кога одеше по ѕидот, народот виде дека има вреќиште на телото.