7 Alle elvar renn ut i havet,men havet vert ikkje fullt;dit elvane før har runne,held dei fram med å renna.
8 Mannen trøytnar av å talaog får ikkje sagt det han vil.Auga vert ikkje mett av å sjå,og øyra får aldri nok ¬av å høyra.
9 Det som var, skal alltid vera,og det som hende, ¬skal atter henda.Det finst ingenting nytt ¬under sola.
10 Vert det sagt om eitkvart: ¬«Sjå, dette er nytt»,har det likevel funnest før,alt ifrå eldgamal tid.
11 Ingen tenkjer på ætter ¬som var;og ætter som ein gong kjem,vil heller ikkje leva i minnethjå dei som sidan fylgjer.
12 Eg, Forkynnaren, var kongeover Israel, i Jerusalem.
13 Eg sette meg føre å granskaog ransaka med visdomalt det som hender ¬under himmelen.Det er eit plagsamt strevGud har gjeve menneska.