1 Men du, Betlehem, Efrata,den ringaste ¬mellom ættene i Juda!Frå deg skal eg få meg ¬ein mannsom skal vera herre over Israel.Han har sitt opphav ¬i gamal tid,han er frå eldgamle dagar.
2 Så lèt Gud dei gå ¬sine eigne vegartil dess ho som skal føda, ¬har født.Då kjem resten av brørne hansheim att til Israels søner.
3 Han skal stå og gjæta ¬i Herrens kraft,med makt og mynd ¬frå Herren sin Gud.Og no skal dei sitja trygt,for hans velde ¬når til heimsens endar.
4 Han skal koma med fred. «Når assyrarane kjem inn ¬i landet vårtog stig inn i borgene våre,då reiser vi imot deisju hyrdingar, ja, åtte fyrstar.
5 Dei skal gjæta Assurs land ¬med sverd,ja, Nimrods land ¬med dregne våpen.» Men han skal frelsa ¬frå assyraranenår dei kjem inn i landet vårtog stig over grensene våre.
6 Mellom mange folk ¬skal Jakobs restvera som dogg frå Herren,som ei regnskur på gras.Dei ventar ikkje ¬på nokon mannog vonar ikkje på menneske.
7 Mellom folkeslaga ¬vert Jakobs rest– midt imellom mange folk –som løva mellom dyra i skogen,som ungløva i saueflokkar.Ho fer fram og trakkar ned,ho riv i hel, og ingen bergar.
8 Lat di hand vera lyftmot dine motstandarar!Må alle dine fiendar rydjast ut!
9 Den dagen, ¬lyder ordet frå Herren,vil eg rydja ut hestane dineog gjera stridsvognene dine ¬til inkjes.
10 Byane i landet legg eg i øyde,og alle festningane ¬bryt eg ned.
11 Trolldomsmidla tek eg frå deg,og teikntydarar ¬skal du ikkje lenger ha.
12 Gudebileta dine rydjar eg ut,steinstøttene dine tek eg bort.Du skal ikkje lenger bøya degog tilbe det du sjølv har laga.
13 Asjera-pålane riv eg opp,og byane legg eg i øyde.
14 I vreide og harme tek eg hemnover folkeslag ¬som ikkje vil høyra.