27 Wszystko to spogląda ku Tobie, byś im na czas udzielił strawy.
28 Gdy im dajesz zbierają; otwierasz Twoją dłoń a nasycają się dostatkiem.
29 Ukrywasz Twoje oblicze a ogarnia je trwoga; odbierasz im ducha umierają oraz wracają do swego prochu.
30 Wioniesz Twym tchnieniem i się odradzają, odnawiasz oblicze ziemi.
31 Niech WIEKUISTEMU będzie chwała na wieki, niech BÓG raduje się Swoimi stworzeniami.
32 Kiedy spojrzy na ziemię ona zadrży; dotknie się gór a zadymią.
33 Póki życia będą śpiewał WIEKUISTEMU oraz wysławiał Boga dopóki istnieję.