1 Dziękujcie WIEKUISTEMU, bo jest dobry, bowiem na wieki Jego łaska.
2 Niech to powiedzą wyswobodzeni przez BOGA, których wyzwolił z ręki ciemięzcy,
3 i zgromadził ich z ziem, od Wschodu i Zachodu, od Północy oraz od morza.
4 Błąkali się po pustyni, po stepie bezdrożnym, a miasta do osiedlenia nie znaleźli.
5 Byli głodni, spragnieni, aż dusza w nich omdlewała.
6 Więc w swej niedoli wołali do BOGA, zatem wybawił ich z utrapień.
7 I poprowadził ich prostą drogą, aby doszli do miasta osiedlenia.
8 Niech sławią przed WIEKUISTYM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.
9 Bo nasycił spragnioną duszę oraz duszę zgłodniałą napełnił dobrem.
10 Tych, co przebywali w mroku, w cieniu śmierci, więzionych w nędzy i w żelazie.
11 Gdyż byli przekorni słowom Boga i urągali radom Najwyższego.
12 Dlatego ich serce zgnębił biedą; upadli, a nie było wybawcy.
13 Lecz wołali do WIEKUISTEGO w swej niedoli, a wybawił ich z ich utrapień.
14 Wyprowadził ich z mroku, z cienia śmierci, a więzy ich porozrywał.
15 Niech sławią przed WIEKUISTYM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.
16 Bo skruszył spiżowe bramy, a żelazne zawory połamał.
17 Niebaczni cierpieli za swoją grzeszną drogę oraz za swe występki.
18 Ich dusza gardziła wszelką strawą i doszli do bram śmierci.
19 Lecz wołali do WIEKUISTEGO w swej niedoli, zatem wybawił ich z utrapień.
20 Zesłał też Swoje Słowo i ich wyleczył, ocalił ich od zguby.
21 Niech sławią przed BOGIEM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.
22 Niech składają dziękczynne ofiary i w radości opowiadają Jego dzieła.
23 Ci, co są na okrętach oraz schodzą do morza, ci co pracują na szerokich wodach,
24 oni widzieli sprawy BOGA i Jego cuda w głębinie.
25 Więc powiedział i wzniecił gwałtowny wicher, który podniósł jego bałwany;
26 piętrzą się ku niebu, zstępują w głębiny; tak w niebezpieczeństwie mięknie ich dusza.
27 Zataczają się, chwieją się jak pijany, a cała ich umiejętność zostaje zniweczona.
28 Lecz wołali do BOGA w swej niedoli, a wyprowadził ich z utrapień.
29 Zamienił burzę na ciszę i uśmierzyły się fale.
30 Więc ucieszyli się, że zamilkły, i doprowadził ich do celu ich pragnień.
31 Niech sławią przed BOGIEM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.
32 Niechaj Go wywyższają w zborze ludu i niech Go chwalą na radzie starszych.
33 Obrócił rzeki w pustynie, a źródła wód w suszę.
34 Płodną ziemię zamienił w solną glebę, z powodu niegodziwości jej mieszkańców.
35 On zamienia pustynie w jeziora, a suchą ziemię w źródła wód.
36 Osadza tam zgłodniałych, by założyli miasto zamieszkania.
37 Zatem obsiali pola i nasadzili winnice, więc przyniosły im owoc plon coroczny.
38 Także im błogosławił, więc bardzo się rozmnożyli, a ich dobytku nie umniejszał.
39 Ale zmaleli i byli pognębieni od udręczenia, nędzy i troski.
40 Wylał hańbę na dostojników, zbłąkał ich pośród bezdrożnego stepu.
41 A żebrzącego wyniósł z nędzy i rozmnożył jak trzodę rodziny.
42 Widzą to prawi i się cieszą, a wszelkie bezprawie zamyka swoje usta.
43 Kto mądry zachowa to wszystko oraz rozważy łaski WIEKUISTEGO.