26 piętrzą się ku niebu, zstępują w głębiny; tak w niebezpieczeństwie mięknie ich dusza.
27 Zataczają się, chwieją się jak pijany, a cała ich umiejętność zostaje zniweczona.
28 Lecz wołali do BOGA w swej niedoli, a wyprowadził ich z utrapień.
29 Zamienił burzę na ciszę i uśmierzyły się fale.
30 Więc ucieszyli się, że zamilkły, i doprowadził ich do celu ich pragnień.
31 Niech sławią przed BOGIEM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.
32 Niechaj Go wywyższają w zborze ludu i niech Go chwalą na radzie starszych.