8 Niech sławią przed WIEKUISTYM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama.
9 Bo nasycił spragnioną duszę oraz duszę zgłodniałą napełnił dobrem.
10 Tych, co przebywali w mroku, w cieniu śmierci, więzionych w nędzy i w żelazie.
11 Gdyż byli przekorni słowom Boga i urągali radom Najwyższego.
12 Dlatego ich serce zgnębił biedą; upadli, a nie było wybawcy.
13 Lecz wołali do WIEKUISTEGO w swej niedoli, a wybawił ich z ich utrapień.
14 Wyprowadził ich z mroku, z cienia śmierci, a więzy ich porozrywał.