9 Swoimi ustami miotają na niebiosa, a ich język pełza po ziemi.
10 Dlatego tam zwraca się Jego lud, choć ssą z nich pełnymi strumieniami.
11 I powiadają: Jakże Bóg to wie? Czy ta wiadomość jest u Najwyższego?
12 Oto wzrośli w potęgę ci, którzy są niegodziwi oraz zawsze szczęśliwi.
13 Więc na próżno zachowałem w czystości moje serce, a mą dłoń umywałem w niewinności;
14 gdyż całymi dniami mnie dręczą i co rano cierpię katusze.
15 Gdybym powiedział: Będę mówił jak oni – to bym się sprzeniewierzył pokoleniu Twych synów.