3 โครู้จักเจ้าของของมันและลาก็รู้จักรางหญ้าของนายมันแต่อิสราเอลไม่รู้จักชนชาติของเราไม่เข้าใจ”
4 เออ ประชาชาติบาปหนาชนชาติซึ่งหนักด้วยความบาปชั่วหน่อเนื้อของผู้กระทำความชั่วร้ายบรรดาบุตรที่ทำความเสียหายเขาทั้งหลายได้ทอดทิ้งพระเจ้าเขาได้ดูหมิ่นองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอลเขาทั้งหลายหันหลังให้เสีย
5 ยังจะให้เฆี่ยนเจ้าตรงไหนอีกที่เจ้ากบฏอยู่เรื่อยไปศีรษะก็เจ็บหมดจิตใจก็อ่อนเปลี้ยไปสิ้น
6 ตั้งแต่ฝ่าเท้าจนถึงศีรษะไม่มีความปกติในนั้นเลยมีแต่ฟกช้ำและดำเขียวและเป็นแผลเลือดไหลไม่เห็นบีบออกหรือพันไว้หรือทำให้อ่อนลงด้วยน้ำมัน
7 ประเทศของเจ้าก็ร้างเปล่าและหัวเมืองของเจ้าก็ถูกไฟเผาส่วนแผ่นดินของเจ้าคนต่างด้าวก็ทำลายเสียต่อหน้าเจ้ามันก็ร้างเปล่าไป อย่างที่คนต่างด้าวคว่ำมัน
8 ส่วนศิโยนธิดาก็ถูกทิ้งไว้เหมือนอย่างเพิงที่ในสวนองุ่นเหมือนเพิงในไร่แตงกวาเหมือนเมืองที่ถูกล้อม
9 ถ้าพระเจ้าจอมโยธามิได้เหลือคนไว้ให้เราบ้างเล็กน้อยแล้วเราก็จะได้เป็นเหมือนเมืองโสโดมและเป็นเหมือนเมืองโกโมราห์