1 ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์ข้าพระองค์จะยอพระเกียรติพระองค์ ข้าพระองค์จะสรรเสริญพระนามของพระองค์เพราะพระองค์ได้ทรงกระทำการอัศจรรย์ตามแผนงานที่ทรงดำริไว้นานมาแล้ว อันมั่นคงและแน่นอน
2 เพราะพระองค์ได้ทรงกระทำให้เมืองเป็นกองขยะเมืองมีป้อมเป็นที่ปรักหักพังวังของชนต่างด้าวไม่เป็นเมืองต่อไปอีกจะไม่ก่อสร้างขึ้นอีกเลย
3 เพราะฉะนั้น ประชาชาติที่แข็งแรงจะถวายพระสิริแก่พระองค์หัวเมืองของบรรดาประชาชาติที่ทารุณจะเกรงกลัวพระองค์
4 เพราะพระองค์ได้ทรงเป็นที่กำบังเข้มแข็งของคนยากจนทรงเป็นที่กำบังเข้มแข็งของคนขัดสนเมื่อเขาทุกข์ใจทรงเป็นที่กำบังจากพายุและเป็นร่มกันความร้อนเพราะลมของผู้ที่ทารุณก็เหมือนพายุพัดกำแพง
5 เหมือนความร้อนในที่แห้งพระองค์ทรงระงับเสียงของคนต่างด้าวร่มเมฆระงับความร้อนฉันใดเสียงเพลงของผู้ทารุณก็เงียบไปฉันนั้น
6 บนภูเขานี้ พระเจ้าจอมโยธาจะทรงจัดการเลี้ยงสำหรับบรรดาชนชาติทั้งหลาย เป็นการเลี้ยงด้วยของอ้วนพี เป็นการเลี้ยงด้วยเหล้าองุ่นที่ตกตะกอนแล้ว ด้วยของอ้วนพีมีไขมันในกระดูกเต็มด้วยเหล้าองุ่นตกตะกอนที่กรองแล้ว
7 และบนภูเขานี้ พระองค์จะทรงทำลายผ้าคลุมหน้าซึ่งคลุมหน้าบรรดาชนชาติทั้งหลาย และม่านซึ่งกางอยู่เหนือบรรดาประชาชาติ
8 พระองค์จะทรงกลืนความตายเสียเป็นนิตย์ และพระเจ้าจะทรงเช็ดน้ำตาจากหน้าทั้งปวง และพระองค์จะทรงเอาการลบหลู่ชนชาติของพระองค์ไปเสียจากทั่วแผ่นดินโลก เพราะพระเจ้าได้ตรัสแล้ว
9 ในวันนั้น เขาจะกล่าวกันว่า “นี่แน่ะ นี่คือพระเจ้าของเราทั้งหลาย เราได้รอคอยพระองค์ เพื่อว่าพระองค์จะทรงช่วยเราให้รอด นี่คือพระเจ้า เราได้รอคอยพระองค์ ให้เรายินดีและเปรมปรีดิ์ในความรอดของพระองค์”
10 เพราะพระหัตถ์ของพระเจ้าจะพักอยู่บนภูเขานี้ และโมอับ จะถูกเหยียบย่ำลงในที่ของเขาเหมือนเหยียบฟางลงในหลุมมูลสัตว์
11 และถึงเขาจะกางมือของเขาท่ามกลางหลุมนั้น ดั่งคนว่ายน้ำกางแขนว่ายน้ำ แต่พระองค์จะทรงให้ความเย่อหยิ่งของเขาต่ำลง พร้อมกับฝีมือชำนาญของเขา
12 ป้อมสูงของกำแพงเมืองของเจ้านั้น พระองค์จะทรงให้ต่ำลง ทรงเหยียดลงและเหวี่ยงลงถึงดินแม้กระทั่งถึงผงคลี