2 เหมือนนกที่กำลังบินหนีอย่างลูกนกที่พลัดรังธิดาของโมอับเป็นอย่างนั้นตรงท่าลุยข้ามแม่น้ำอารโนน
3 “จงให้คำปรึกษาจงอำนวยความยุติธรรมจงทำร่มเงาของท่านเหมือนกลางคืนณ เวลาเที่ยงวันจงช่วยซ่อนผู้ถูกขับไล่อย่าได้หักหลังผู้ลี้ภัย
4 ให้ผู้ถูกขับไล่ของโมอับอาศัยอยู่ท่ามกลางท่านจงเป็นที่กำบังภัยแก่เขาให้พ้นจากผู้ทำลายเมื่อไม่มีผู้บีบบังคับแล้วและการทำลายได้หยุดยั้งแล้วและเมื่อผู้เหยียบย่ำไว้ได้หายตัวไปจากแผ่นดินแล้ว
5 พระที่นั่งก็ได้รับการสถาปนาด้วยความรักมั่นคงบนนั้นจะมีผู้หนึ่งนั่งอยู่ด้วยความซื่อสัตย์สุจริตในเต็นท์ของดาวิดคือท่านผู้พิพากษาและแสวงความยุติธรรมและรวดเร็วในการกระทำความชอบธรรม”
6 เราได้ยินถึงความเย่อหยิ่งของโมอับว่าเขาหยิ่งเสียจริงๆถึงความจองหองของเขา ความเย่อหยิ่งของเขา และความทะลึ่งของเขาการโอ้อวดของเขาเป็นการเท็จ
7 เพราะฉะนั้น โมอับจะคร่ำครวญเพื่อโมอับ ทุกคนจะคร่ำครวญเจ้าทั้งหลายจะโอดครวญ ด้วยทุกข์เทวษเนื่องด้วยขนมองุ่นแห้งของเมืองคีร์หะเรเชท
8 เพราะทุ่งนาแห่งเมืองเฮชโบนอ่อนระทวยทั้งเถาองุ่นของสิบมาห์เจ้านายทั้งหลายแห่งบรรดาประชาชาติได้ตีกิ่งของมันลงซึ่งไปถึงเมืองยาอะเศรและเจิ่นไปถึงถิ่นทุรกันดารหน่อของมันก็แตกกว้างออกไปและผ่านข้ามทะเลไป