1 ครุวาทเกี่ยวกับถิ่นทุรกันดารของทะเลเหมือนลมบ้าหมูในเนเกบพัดเกลี้ยงไปมันมาจากถิ่นทุรกันดารจากแผ่นดินอันน่าคร้ามกลัว
2 เขาบอกนิมิตที่เหี้ยมหาญแก่ข้าพเจ้าว่าผู้ปล้นเข้าปล้นผู้ทำลายเข้าทำลายเอลามเอ๋ย จงขึ้นไปมีเดียเอ๋ย จงเข้าล้อมซึ่งมันให้เกิดการถอนหายใจทั้งสิ้นเราได้กระทำให้สิ้นไปแล้ว
3 เพราะฉะนั้น บั้นเอวของข้าพเจ้าจึงเต็มด้วยความแสนระทมความเจ็บปวดฉวยข้าพเจ้าไว้อย่างความเจ็บปวดที่หญิงกำลังคลอดบุตรข้าพเจ้าจนใจเพราะสิ่งที่ได้ยินข้าพเจ้าท้อถอยเพราะสิ่งที่ได้เห็น
4 จิตใจของข้าพเจ้าฟุ้งซ่านไป ความหวาดเสียวกระทำให้ข้าพเจ้าครั่นคร้ามแสงโพล้เพล้ซึ่งข้าพเจ้าหวังกลับทำให้ข้าพเจ้าสั่นสะเทือน