9 ความลำเอียงของเขาเป็นพยานปรักปรำเขาทั้งหลายเขาป่าวร้องความผิดของเขาอย่างโสโดมเขามิได้ปิดบังไว้วิบัติแก่เขาเพราะว่าเขาได้นำความชั่วร้ายมาเหนือตัวเขาเอง
10 จงบอกคนชอบธรรมว่าเขาทั้งหลายจะเป็นสุขเพราะเขาจะได้รับผลแห่งการกระทำของเขา
11 วิบัติแก่คนอธรรม ความร้ายจะตกแก่เขาเพราะว่าสิ่งใดที่มือเขาได้กระทำ เขาจะถูกกระทำเช่นกัน
12 ส่วนชนชาติของเรา เด็กๆเป็นผู้บีบบังคับเขาและผู้หญิงปกครองเหนือเขาโอ ชนชาติของเราเอ๋ย ผู้นำของเจ้าทำเจ้าให้ผิดและกระทำให้แนวทางของเจ้าสับสน
13 พระเจ้าทรงเข้าประทับสู้ความพระองค์ประทับยืนพิพากษาชนชาติของพระองค์
14 พระเจ้าทรงเข้าพิพากษาพวกผู้ใหญ่และเจ้านายชนชาติของพระองค์“เจ้าทั้งหลายนี่แหละซึ่งได้กลืนกินสวนองุ่นเสียของที่ริบมาจากคนจนก็อยู่ในเรือนของเจ้า
15 ซึ่งเจ้าได้บีบคั้นชนชาติของเราและได้บดบี้หน้าของคนจนนั้น เจ้าหมายความว่ากระไร” พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้แหละ