2 จงพูดกับเยรูซาเล็มอย่างเห็นใจและจงบอกเมืองนั้นว่าการสงครามของเธอสิ้นสุดลงแล้วและความบาปผิดของเธอก็อภัยเสียแล้วและได้รับโทษจากพระหัตถ์ของพระเจ้าแล้วเป็นสองเท่าของความบาปผิดของเธอ
3 เสียงหนึ่งร้องว่า“จงเตรียมมรรคาแห่งพระเจ้าในถิ่นทุรกันดารจงทำทางหลวงสำหรับพระเจ้าของเราให้ตรงไป29ในทะเลทราย
4 หุบเขาทุกแห่งจะถูกยกขึ้นภูเขาและเนินทุกแห่งจะให้ต่ำลงที่ลุ่มๆดอนๆ จะให้เสมอและที่สูงๆต่ำๆ ให้เป็นที่ราบ
5 และจะเผยพระสิริของพระเจ้าและมนุษย์ทั้งสิ้นจะได้เห็นด้วยกันเพราะพระโอษฐ์ของพระเจ้าตรัสไว้แล้ว”
6 เสียงหนึ่งร้องว่า “ร้องซิ”และข้าพเจ้าว่า “ข้าจะร้องว่ากระไร”บรรดามนุษย์และสัตว์ก็เป็นเหมือนต้นหญ้าและความงามทั้งสิ้นของมันก็เหมือนดอกไม้แห่งทุ่งนา
7 หญ้านั้นก็เหี่ยวแห้ง ดอกไม้นั้นก็ร่วงโรยไปเมื่อพระปัสสาสะของพระเจ้าเป่ามาถูกมันมนุษยชาติเป็นหญ้าแน่ทีเดียว
8 หญ้านั้นก็เหี่ยวแห้ง ดอกไม้นั้นก็ร่วงโรยไปแต่พระวจนะของพระเจ้าของเราจะยั่งยืนอยู่เป็นนิตย์