14 แต่ศิโยนกล่าวว่า “พระเจ้าได้ทรงละทิ้งข้าพเจ้าแล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าทรงลืมข้าพเจ้าเสียแล้ว”
15 “ผู้หญิงจะลืมบุตรที่ยังกินนมของนางและจะไม่เมตตาบุตรจากครรภ์ของนางได้หรือ”แม้ว่าคนเหล่านี้ยังลืมได้ กระนั้นเราก็จะไม่ลืมเจ้า
16 ดูเถิด เราได้สลักเจ้าไว้บนฝ่ามือของเรากำแพงเมืองของเจ้าอยู่ต่อหน้าเราเสมอ
17 ผู้ก่อสร้างเจ้าก็เอาชนะผู้ทำลายเจ้าและบรรดาผู้ที่ทำให้เจ้าถูกทิ้งร้างก็ออกไปจากเจ้า
18 จงเงยหน้าเงยตาขึ้นดูรอบๆเขาทั้งหลายชุมนุมกัน เขาทั้งหลายมาหาเจ้าพระเจ้าตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่ตราบใดเจ้าจะสวมเขาทั้งหลายไว้หมดอย่างเครื่องอาภรณ์เจ้าจะผูกเขาไว้อย่างเจ้าสาวประดับอาภรณ์
19 “แน่ละ ที่ทิ้งร้างและที่ร้างเปล่าของเจ้าและแผ่นดินที่ถูกทำลายของเจ้าแน่ะละ เจ้าจะแคบเกินไปสำหรับชาวเมืองของเจ้าและบรรดาผู้ที่กลืนเจ้าจะอยู่ห่างไกล
20 เด็กที่เกิดในยามที่เจ้าทุกข์ระทมเพราะลูกตายจะพูดที่หูของเจ้าว่า‘ที่นี้แคบเกินสำหรับฉันแล้วจงหาที่ให้ฉันอยู่’