8 เพราะว่าตัวแมลงจะกินเขาเหมือนกินเสื้อผ้าและตัวหนอนจะกินเขาเหมือนกินขนแกะแต่การช่วยกู้ของเราจะอยู่เป็นนิตย์และความรอดของเราจะอยู่ตลอดทุกชั่วชาติพันธุ์”
9 ข้าแต่พระกรของพระเจ้าจงตื่นเถิด ตื่นเถิด จงสวมกำลังจงตื่นอย่างสมัยเก่าก่อนในชั่วชาติพันธุ์ที่นานมาแล้วท่านไม่ใช่หรือที่ทอนราหับเป็นชิ้นๆและแทงมังกรทะลุ
10 ท่านไม่ใช่หรือที่ทำให้ทะเลแห้งไปคือน้ำของมหาสมุทรใหญ่ด้วยซึ่งทำที่ลึกของทะเลให้เป็นหนทางเพื่อให้ผู้ที่ได้ไถ่ไว้แล้วเดินผ่านไป
11 และผู้ที่ไถ่ไว้แล้วของพระเจ้าจะกลับและร้องเพลงมาศิโยนความชื่นบานเป็นนิตย์จะอยู่บนศีรษะของเขาเขาจะได้รับความชื่นบานและความยินดีความโศกเศร้าและการถอนหายใจจะหนีไปเสีย
12 “เรา คือเราเองผู้เล้าโลมเจ้าเจ้าเป็นผู้ใดเล่าที่กลัวมนุษย์ผู้ซึ่งต้องตายคือกลัวบุตรของมนุษย์ซึ่งถูกทำให้เหมือนหญ้า
13 และที่ได้ลืมพระเจ้าผู้สร้างของตนเสียผู้ทรงขึงฟ้าสวรรค์และวางรากฐานของแผ่นดินโลกและที่กลัวอยู่เรื่อยไปตลอดวันเพราะความเกรี้ยวกราดของผู้บีบบังคับเมื่อเขาตั้งตัวเขาที่จะทำลายและความเกรี้ยวกราดของผู้บีบบังคับอยู่ที่ไหนเล่า
14 ผู้ใดที่ค้อมลงจะได้รับการปลดปล่อยโดยเร็วเขาจะไม่ตายและลงไปสู่ปากแดนมรณาทั้งอาหารของเขาจะไม่ขาด