9 เพราะฉะนั้น ความยุติธรรมจึงอยู่ห่างจากเราทั้งหลายและความชอบธรรมตามเราไม่ทันเราทั้งหลายมองหาความสว่างและดูเถิด ความมืดหาความสุกใส แต่เราดำเนินในความมืดคลุ้ม
10 เราทั้งหลายคลำหากำแพงเหมือนคนตาบอดเออ เราคลำหาเหมือนคนไม่มีลูกตาเราสะดุดในเวลาเที่ยงเหมือนในเวลาโพล้เพล้ท่ามกลางคนที่มีกำลังเต็มที่เราเหมือนคนตาย
11 เราทุกคนครางเหมือนหมีเราพิลาป และพิลาปเหมือนนกพิราบและมองหาความยุติธรรม แต่ไม่มีเลยหาความรอด แต่ก็อยู่ไกลจากเรา
12 เพราะการทรยศของข้าพระองค์ทั้งหลายทวีขึ้นต่อพระองค์และบาปของข้าพระองค์ก็ปรักปรำข้าพระองค์เพราะการทรยศของข้าพระองค์อยู่กับข้าพระองค์ส่วนความบาปชั่วของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ก็รู้จัก
13 คือการทรยศ การปฏิเสธพระเจ้าการหันไปจากการติดตามพระเจ้าของเราการพูดที่เป็นการบีบบังคับและการกบฏการก่อและการกล่าวคำเท็จจากใจ
14 ความยุติธรรมก็หันกลับและความชอบธรรมก็ยืนอยู่แต่ไกลเพราะความจริงล้มเสียแล้วที่ตรงลานเมืองและความเที่ยงตรงเข้าไปไม่ได้
15 สัจจะ ขาดอยู่และผู้ใดที่พรากจากความชั่วก็ทำตัวให้เป็นเหยื่อพระเจ้าทรงเห็น แล้วไม่เป็นที่พอพระทัยพระองค์ที่ไม่มีความยุติธรรม