กัน‌ดาร‍วิถี 11:29-35 TH1971

29 แต่​โม‌เสส​บอก​เขา​ว่า “ท่าน​เจ็บ‍ร้อน​แทน​เรา​หรือ เรา​ใคร่​ให้​ประ‌ชา‍ชน​ของ​พระ‍เจ้า​เป็น​ผู้​เผย​พระ‍วจนะ​ทุก‍คน และ​ใคร่​ให้​พระ‍เจ้า​ทรง​ใส่​วิญ‌ญาณ​ของ​พระ‍องค์​ไว้​บน​เขา เหล่า​นั้น”

30 โม‌เสส​และ​พวก​ผู้ใหญ่​ของ​คน​อิส‌รา‌เอล​ก็​กลับ‍ไป​ค่าย

31 มี​ลม​พัด​มา​จาก​พระ‍เจ้า​พา​ฝูง​นก‍คุ่ม​มา​จาก​ทะเล ให้​มา​ตก​อยู่​ที่​ข้าง​ค่าย​รอบ​ค่าย​ทุก​ทิศ ห่าง​ออก​ไป​เป็น​หน‍ทาง​เดิน​วัน‍หนึ่ง สูง​พ้น​พื้น‍ดิน​ประ‌มาณ​สอง​ศอก

32 วัน​นั้น​คน​ก็​เที่ยว​จับ​นก‍คุ่ม​ทั้ง​วัน​และ​คืน และ​ตลอด​วัน​รุ่ง‍ขึ้น​ด้วย คน​ที่​จับ​ได้​น้อย​ที่‍สุด​ได้​ถึง​สิบ​โฮ‌เมอร์ แล้ว​เขา​เอา​มา​วาง​ตาก​ทั่ว​ค่าย

33 เมื่อ​นก​ยัง​ติด​ฟัน​เขา​ทั้ง‍หลาย​อยู่ ยัง​รับ‍ประ‌ทาน​ไม่​ทัน​หมด พระ‍เจ้า​ทรง​กริ้ว​ประ‌ชา‍ชน​ยิ่ง​นัก พระ‍เจ้า​ก็​ทรง​ประ‌หาร​ประ‌ชา‍ชน​เสีย​ด้วย​ภัย​พิบัติ​อย่าง​ร้าย‍แรง

34 เขา​จึง​เรียก​ชื่อ​ตำ‌บล​นั้น​ว่าขิบ‌โรท‌หัท‌ธา‌อา‌วาห์7 เพราะ​ที่‍นั่น​เขา​ฝัง‍ศพ​คน​ทั้ง‍ปวง​ที่​โลภ​อา‌หาร

35 ประ‌ชา‍ชน​ได้​ยก​เดิน​จาก​ขิบ‌โรท‌หัท‌ธา‌อา‌วาห์​ถึง​ฮา‌เซ‌โรท และ​ยับ‍ยั้ง​อยู่​ที่​ฮา‌เซ‌โรท