กัน‌ดาร‍วิถี 18:16-22 TH1971

16 และ​ค่า‍ไถ่ (พอ​อายุ​ได้​หนึ่ง​เดือน​เจ้า​ก็​ต้อง​ไถ่) ให้​เจ้า​กำ‌หนด​ว่า​เป็น​เงิน​ห้า​เช‌เขล ตาม​เช‌เขล ของ​สถาน​นมัส‌การ ซึ่ง​เป็น​ยี่‍สิบ​เก-ราห์

17 แต่​ลูก​หัว‍ปี​ของ​วัว หรือ​ลูก​หัว‍ปี​ของ​แกะ หรือ​ลูก​หัว‍ปี​ของ​แพะ เจ้า​ไม่​ต้อง​ไถ่ เพราะ​เป็น​ของ​บริ‌สุทธิ์ เจ้า​จง​เอา​เลือด​ของ​มัน​พรม​บน​แท่น​บูชา และ​เอา​ไขมัน​ของ​มัน​เผา​เป็น​เครื่อง บูชา​ด้วย​ไฟ​ให้​เป็น​กลิ่น​ที่​พอ‍พระ‌ทัย​แด่​พระ‍เจ้า

18 แต่​เนื้อ​ของ​มัน​จะ​เป็น​ของ​เจ้า เช่น​เดียว​กับ​เนื้อ​อก​ที่​ยื่น‍ถวาย​หรือ​เนื้อ‍โคน​ขา​ขวา​เป็น​ของ​เจ้า

19 บรร‌ดา​เครื่อง​บูชา​บริ‌สุทธิ์​ที่​คน​อิส‌รา‌เอล​มอบ​ถวาย​แด่ พระ‍เจ้า เรา​ให้​แก่​เจ้า​และ​แก่​บุตร​ชาย​หญิง​ซึ่ง​อยู่​กับ​เจ้า เป็น​ส่วน​แบ่ง​ถา‌วร เป็น​พันธ‌สัญ‌ญา​เกลือ​เป็น​นิตย์​แด่​พระ‍เจ้า​สำ‌หรับ​เจ้า และ​เผ่า​พันธุ์​ของ​เจ้า​ด้วย”

20 และ​พระ‍เจ้า​ตรัส​กับ​อา‌โรน​ว่า “เจ้า​จะ​ไม่​ได้​รับ​มร‌ดก​ใน​แผ่น‍ดิน​ของ​เขา ทั้ง​เจ้า​จะ​ไม่‍มี​ส่วน​อัน​ใด​กับ​เขา​เลย เรา​เป็น​ส่วน‍แบ่ง​ของ​เจ้า​และ​เป็น​มร‌ดก ของ​เจ้า​ท่าม‍กลาง​คน​อิส‌รา‌เอล

21 “เรา​ให้​ทศางค์ ใน​อิส‌รา‌เอล​แก่​คน​เลวี​เป็น​มร‌ดก เป็น​ค่า​ตอบ‍แทน​งาน​ที่​เขา​ปฏิ‌บัติ คือ​งาน​ปฏิ‌บัติ​ที่​เต็นท์​นัด‍พบ

22 ตั้ง‍แต่​นี้​ต่อ‍ไป​คน​อิส‌รา‌เอล​จะ​มิ‍ได้​เข้า​มา​ใกล้​เต็นท์ นัด‍พบ เกลือก‍ว่า​เขา​จะ​รับ​โทษ​บาป​และ​จะ​ต้อง​ตาย