กัน‌ดาร‍วิถี 35:21-27 TH1971

21 หรือ​เพราะ​เป็น​ศัตรู​กัน​ชก​เขา​ล้ม​ลง​จน​เขา​ตาย ให้​ประ‌หาร​ชีวิต​ผู้​ที่​ทำ​ให้​เขา​ตาย​นั้น​เสีย เขา​เป็น​คน​ฆ่า​คน เมื่อ​ผู้​อา‌ฆาต​พบ​เขา​เมื่อ‍ใด ก็​ให้​ประ‌หาร​ชีวิต​เขา​เสีย

22 “ถ้า​ผู้‍ใด โดย​มิ‍ได้​เป็น​ศัตรู​กัน​แทง​เขา​ทันที หรือ​เอา​อะไร​ขว้าง​เขา​โดย​มิ‍ได้​คอย​ซุ่ม​ดัก​อยู่

23 หรือ​ใช้​ก้อน‍หิน​ขนาด​ฆ่า​คน​ได้​ขว้าง​ถูก​เขา เข้า​โดย​มิ‍ได้​เห็น และ​เขา​ถึง​ตาย และ​เขา​มิ‍ได้​เป็น​ศัตรู และ​มิ‍ได้​มุ่ง​ทำ‍ร้าย​เขา

24 ก็​ให้​ชุม‌นุม‍ชน​ตัด‍สิน​ความ​ระหว่าง​ผู้​ฆ่า​และ ผู้​อา‌ฆาต​ตาม​กฎ‍หมาย​นี้

25 ให้​ชุม‌นุม‍ชน​ช่วย​ผู้​ฆ่า​ให้​พ้น​จาก​มือ​ผู้​อา‌ฆาต ให้​ชุม‌นุม‍ชน​พา​ตัว​เขา​กลับ​ไป​ถึง​เมือง​ลี้‍ภัย ซึ่ง​เขา​ได้​หนี​ไป​อยู่​นั้น ให้​เขา​อยู่​ที่‍นั่น​จน‍กว่า​ปุโร‌หิต​ใหญ่​ผู้​ได้ ถูก​เจิม​ไว้​ด้วย​น้ำ‍มัน​บริ‌สุทธิ์​ถึง​แก่​ความ​ตาย

26 ถ้า​ผู้​ฆ่า​คน​ออก‍ไป​พ้น​เขต​เมือง​ลี้‍ภัย ซึ่ง​เขา​หนี​เข้า​ไป​อยู่​ใน​เวลา​ใด

27 และ​ผู้​อา‌ฆาต​พบ​เขา​นอก​เขต​เมือง​ลี้‍ภัย และ​ผู้​อา‌ฆาต​ได้​ฆ่า​ผู้​ฆ่า​คน​นั้น​เสีย ผู้​อา‌ฆาต​ไม่‍มี​ความ​ผิด