4 จิตใจของข้าพเจ้าฟุ้งซ่านไป ความหวาดเสียวกระทำให้ข้าพเจ้าครั่นคร้ามแสงโพล้เพล้ซึ่งข้าพเจ้าหวังกลับทำให้ข้าพเจ้าสั่นสะเทือน
5 เขาเตรียมสำรับไว้เขาปูพรมเขากิน เขาดื่มเจ้านายทั้งหลายเอ๋ย จงลุกขึ้นชโลมโล่ไว้ด้วยน้ำมัน
6 เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า“จงไป ตั้งยามให้เขาไปร้องประกาศสิ่งที่เขาเห็น
7 เมื่อเขาเห็นคนขี่ม้า คือพลม้าเป็นคู่ๆคนขี่ลา คนขี่อูฐให้เขาฟังอย่างพินิจพิเคราะห์อย่างพินิจพิเคราะห์ทีเดียว”
8 แล้วผู้เห็นได้ร้องว่า“ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ยืนอยู่บนหอคอยตลอดไปในกลางวันข้าพระองค์ประจำอยู่ที่ตำแหน่งของข้าพระองค์ตลอดหลายคืน
9 และ ดูเถิด มีคนขี่มาคือพลม้าเป็นคู่ๆ”และเขาตอบว่า“บาบิโลนล่มแล้ว ล่มแล้วบรรดารูปเคารพทั้งสิ้นแห่งพระของเขาพระองค์ทรงทำลายลงถึงพื้นดิน”
10 ท่านผู้ถูกนวดและผู้ถูกฝัดของข้าเอ๋ยข้าได้ยินอะไรจากพระเจ้าจอมโยธาพระเจ้าแห่งอิสราเอล ข้าพเจ้าก็ร้องประกาศแก่ท่านอย่างนั้น