5 ทุกคนได้รับความอับอายโดยชนชาติหนึ่งซึ่งช่วยเขาไม่ได้ซึ่งมิได้นำความช่วยเหลือหรือประโยชน์มาให้ได้แต่ความอับอายและความขายหน้า
6 ครุวาทเรื่องสัตว์ป่าแห่งเนเกบเขาทั้งหลายบรรทุกทรัพย์สมบัติของเขา บนหลังลาและบรรทุกทรัพย์สินของเขาบนโหนกอูฐไปตลอดแผ่นดินแห่งความยากลำบากแสนระทมที่ซึ่งนางสิงห์และสิงห์ตัวผู้ งูปากกะบะ และงูแมวเซาออกมาไปยังชนชาติหนึ่งซึ่งจะช่วยเขาไม่ได้
7 เพราะความช่วยเหลือของอียิปต์นั้นไร้ค่าและเปล่าประโยชน์เพราะฉะนั้น เราจึงเรียกเขาว่า“ราหับผู้นั่งเฉย”
8 บัดนี้ ไปเถอะ เขียนลงไว้บนแผ่นจารึกต่อหน้าเขาและจดไว้ในหนังสือเพื่อในเวลาที่จะมาถึงจะเป็นสักขีพยานเป็นนิตย์
9 เพราะว่าเขาทั้งหลายเป็นชนชาติดื้อดึงเป็นลูกขี้ปดเป็นหลานที่ไม่ยอมฟังพระธรรมของพระเจ้า
10 ผู้ตรัสแก่ผู้เล็งญาณว่า “อย่าเห็นเลย”และแก่ศาสดาพยากรณ์ว่า “อย่าพยากรณ์สิ่งที่ถูกต้องแก่เราเลยจงพูดสิ่งราบรื่นแก่เราจงพยากรณ์มายา
11 ออกจากทางเสีย หันเสียจากวิถีให้องค์บริสุทธิ์ของอิสราเอลพ้นหน้าพ้นตาของเราเสีย”