5 แผ่นดินชายทะเลเห็นแล้วก็กลัวปลายแผ่นดินโลกก็สั่นสะเทือนเขาทั้งหลายได้เข้ามาใกล้
6 ทุกคนช่วยเพื่อนบ้านของตนและกล่าวแก่พี่น้องของตนว่า “จงกล้าเถิด”
7 ช่างฝีมือก็หนุนใจช่างทองผู้ที่ทำให้เรียบด้วยค้อนก็หนุนใจผู้ที่ตีทั่งพูดเรื่องการบัดกรีว่า “ดีแล้ว”และเขาก็เอาตะปูตรึงไว้เพื่อไม่ให้หวั่นไหว
8 แต่เจ้า อิสราเอล ผู้รับใช้ของเรายาโคบผู้ซึ่งเราได้เลือกไว้เผ่าพันธุ์ของอับราฮัมสหายของเรา
9 เจ้าผู้ซึ่งเรายุดไว้จากที่สุดปลายแผ่นดินโลกและเรียกมาจากที่ไกลสุดของโลกกล่าวแก่เจ้าว่า “เจ้าเป็นผู้รับใช้ของเราเราได้เลือกเจ้าและไม่เหวี่ยงเจ้าออกไป”
10 อย่ากลัวเลย เพราะเราอยู่กับเจ้าอย่าขยาด เพราะเราเป็นพระเจ้าของเจ้าเราจะหนุนกำลังเจ้า เออ เราจะช่วยเจ้าเออ เราจะชูเจ้าด้วยมือขวาอันมีชัยของเรา
11 ดูเถิด บรรดาผู้ที่ขัดเคืองกับเจ้าจะต้องได้ความอายและอดสูคนเหล่านั้นที่ฝืนสู้เจ้าจะศูนย์และพินาศไป