12 นี่แน่ะ พวกเหล่านี้จะมาจากเมืองไกลและนี่แน่ะ บ้างมาจากเหนือและจากตะวันตกและบ้างมาจากแผ่นดินสเวเน
13 โอ ฟ้าสวรรค์เอ๋ย จงร้องเพลงเพราะความชื่นบาน โอ แผ่นดินโลกเอ๋ย จงลิงโลดเถิดโอ ภูเขาเอ๋ย จงเปรมปรีดิ์ร้องเพลงเพราะพระเจ้าได้ทรงเล้าโลมชนชาติของพระองค์แล้วและจะทรงเมตตาแก่คนของพระองค์ ผู้ที่ถูกข่มใจ
14 แต่ศิโยนกล่าวว่า “พระเจ้าได้ทรงละทิ้งข้าพเจ้าแล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าทรงลืมข้าพเจ้าเสียแล้ว”
15 “ผู้หญิงจะลืมบุตรที่ยังกินนมของนางและจะไม่เมตตาบุตรจากครรภ์ของนางได้หรือ”แม้ว่าคนเหล่านี้ยังลืมได้ กระนั้นเราก็จะไม่ลืมเจ้า
16 ดูเถิด เราได้สลักเจ้าไว้บนฝ่ามือของเรากำแพงเมืองของเจ้าอยู่ต่อหน้าเราเสมอ
17 ผู้ก่อสร้างเจ้าก็เอาชนะผู้ทำลายเจ้าและบรรดาผู้ที่ทำให้เจ้าถูกทิ้งร้างก็ออกไปจากเจ้า
18 จงเงยหน้าเงยตาขึ้นดูรอบๆเขาทั้งหลายชุมนุมกัน เขาทั้งหลายมาหาเจ้าพระเจ้าตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่ตราบใดเจ้าจะสวมเขาทั้งหลายไว้หมดอย่างเครื่องอาภรณ์เจ้าจะผูกเขาไว้อย่างเจ้าสาวประดับอาภรณ์