16 ดูเถิด เราได้สลักเจ้าไว้บนฝ่ามือของเรากำแพงเมืองของเจ้าอยู่ต่อหน้าเราเสมอ
17 ผู้ก่อสร้างเจ้าก็เอาชนะผู้ทำลายเจ้าและบรรดาผู้ที่ทำให้เจ้าถูกทิ้งร้างก็ออกไปจากเจ้า
18 จงเงยหน้าเงยตาขึ้นดูรอบๆเขาทั้งหลายชุมนุมกัน เขาทั้งหลายมาหาเจ้าพระเจ้าตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่ตราบใดเจ้าจะสวมเขาทั้งหลายไว้หมดอย่างเครื่องอาภรณ์เจ้าจะผูกเขาไว้อย่างเจ้าสาวประดับอาภรณ์
19 “แน่ละ ที่ทิ้งร้างและที่ร้างเปล่าของเจ้าและแผ่นดินที่ถูกทำลายของเจ้าแน่ะละ เจ้าจะแคบเกินไปสำหรับชาวเมืองของเจ้าและบรรดาผู้ที่กลืนเจ้าจะอยู่ห่างไกล
20 เด็กที่เกิดในยามที่เจ้าทุกข์ระทมเพราะลูกตายจะพูดที่หูของเจ้าว่า‘ที่นี้แคบเกินสำหรับฉันแล้วจงหาที่ให้ฉันอยู่’
21 แล้วเจ้าจะว่าในใจของเจ้าว่า‘ใครหนอได้คลอดคนเหล่านี้ให้ข้าพเจ้าข้าพเจ้าทุกข์ระทมเพราะลูกตายและเป็นหมันถูกกวาดไปเป็นเชลยและถูกขับไล่แต่ใครหนอชุบเลี้ยงคนเหล่านี้ดูเถิด เราถูกทิ้งอยู่แต่ลำพังแล้วคนเหล่านี้มาจากไหนกัน’ ”
22 พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า“ดูเถิด เราจะยกมือของเรากวักบรรดาประชาชาติและยกสัญญาณของเราต่อชนชาติทั้งหลายและเขาทั้งหลายจะอุ้มบรรดาบุตรชายของเจ้ามาและบรรดาบุตรหญิงของเจ้านั้น เขาจะใส่บ่าแบกมา