9 พลางกล่าวแก่ผู้ถูกจำจองว่า ‘ออกมาเถิด’ต่อบรรดาผู้ที่อยู่ในความมืดว่า‘จงปรากฏตัว’เขาทั้งหลายจะเลี้ยงชีวิตตามทางและตามที่สูงโล้นทั้งหลายจะเป็นที่หากินของเขา
10 เขาทั้งหลายจะไม่หิวหรือกระหายลมที่แผดเผาหรือดวงอาทิตย์จะไม่ทำลายเขาเพราะพระองค์ซึ่งสงสารเขาจะทรงนำเขาไปและจะนำเขาไปตามน้ำพุ
11 เราจะทำภูเขาของเราทั้งหมดเป็นทางเดินและทางหลวงของเราจะสูง
12 นี่แน่ะ พวกเหล่านี้จะมาจากเมืองไกลและนี่แน่ะ บ้างมาจากเหนือและจากตะวันตกและบ้างมาจากแผ่นดินสเวเน
13 โอ ฟ้าสวรรค์เอ๋ย จงร้องเพลงเพราะความชื่นบาน โอ แผ่นดินโลกเอ๋ย จงลิงโลดเถิดโอ ภูเขาเอ๋ย จงเปรมปรีดิ์ร้องเพลงเพราะพระเจ้าได้ทรงเล้าโลมชนชาติของพระองค์แล้วและจะทรงเมตตาแก่คนของพระองค์ ผู้ที่ถูกข่มใจ
14 แต่ศิโยนกล่าวว่า “พระเจ้าได้ทรงละทิ้งข้าพเจ้าแล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าทรงลืมข้าพเจ้าเสียแล้ว”
15 “ผู้หญิงจะลืมบุตรที่ยังกินนมของนางและจะไม่เมตตาบุตรจากครรภ์ของนางได้หรือ”แม้ว่าคนเหล่านี้ยังลืมได้ กระนั้นเราก็จะไม่ลืมเจ้า