7 บนภูเขาสูงเด่นเจ้าได้ตั้งที่นอนของเจ้าไว้และที่นั่นเจ้าไปถวายเครื่องสักการบูชา
8 เจ้าได้ตั้งสัญลักษณ์ของเจ้าไว้หลังประตูและเสาประตูเพราะทิ้งเราแล้ว เจ้าจึงเปิดผ้าคลุมที่นอนของเจ้าเจ้าขึ้นไปบนนั้นเจ้าทำให้มันกว้างและเจ้าตกลงกับมันเพื่อเจ้าเองเจ้ารักที่นอนของมันและเจ้าได้มองดูการเปลือย
9 เจ้าเดินทางไปหาพระโมเลคพร้อมกับน้ำมันและทวีน้ำหอมของเจ้าเจ้าได้ส่งทูตของเจ้าไปไกลแม้ให้ลงไปจนถึงแดนคนตาย
10 เจ้าเหน็ดเหนื่อยเพราะระยะทางไกลของเจ้าแต่เจ้ามิได้พูดว่า “หมดหวัง”เจ้าประสบการฟื้นฟูกำลังของเจ้าและเจ้าจึงมิได้อ่อนเปลี้ยไป
11 เจ้าครั่นคร้ามและกลัวใครเจ้าจึงได้มุสาอยู่นั่นเองและไม่นึกถึงเราและไม่เอาใจใส่เราสักนิดเรามิได้ระงับปากอยู่เป็นเวลานานแล้วดอกหรืออย่างนั้นซีเจ้าจึงไม่ยำเกรงเรา
12 เราจะบอกถึงความชอบธรรมและการกระทำของเจ้าแต่มันก็จะไม่ช่วยเจ้า
13 เมื่อเจ้าร้องออกมาก็ให้สิ่งที่เจ้าสะสมไว้ช่วยกู้เจ้าซีลมจะพัดมันไปเสียเพียงลมหายใจจะหอบมันออกไปแต่ผู้ที่ลี้ภัยอยู่ในเราจะได้แผ่นดินนั้นเป็นกรรมสิทธิ์และจะได้ภูเขาบริสุทธิ์ของเราเป็นมรดก