14 ความยุติธรรมก็หันกลับและความชอบธรรมก็ยืนอยู่แต่ไกลเพราะความจริงล้มเสียแล้วที่ตรงลานเมืองและความเที่ยงตรงเข้าไปไม่ได้
15 สัจจะ ขาดอยู่และผู้ใดที่พรากจากความชั่วก็ทำตัวให้เป็นเหยื่อพระเจ้าทรงเห็น แล้วไม่เป็นที่พอพระทัยพระองค์ที่ไม่มีความยุติธรรม
16 พระองค์ทรงเห็นว่าไม่มีคนใดเลยทรงประหลาดพระทัยว่าไม่มีใครอ้อนวอนเผื่อแล้วพระกรของพระองค์เองก็นำความรอดมาและความชอบธรรมของพระองค์ชูพระองค์ไว้
17 พระองค์ทรงสวมความชอบธรรมเป็นทับทรวงและพระมาลาแห่งความรอดอยู่เหนือพระเศียรของพระองค์พระองค์ทรงสวมฉลองพระองค์แห่งการแก้แค้นเป็นของคลุมพระกายและเอาความกระตือรือร้นห่มพระองค์
18 พระองค์จะทรงชำระให้ตามการกระทำของเขาคือพระพิโรธแก่ปรปักษ์ของพระองค์ และสิ่งสนองแก่ศัตรูของพระองค์พระองค์จะทรงมอบการสนองแก่แผ่นดินชายทะเล
19 เขาจึงจะยำเกรงพระนามพระเจ้าจากตะวันตกและพระสิริของพระองค์จากที่ตะวันขึ้นเพราะพระองค์จะเสด็จมาอย่างแม่น้ำเชี่ยวซึ่งพระวาตะของพระเจ้าขับส่ง
20 พระเจ้าตรัสว่า “และพระองค์จะเสด็จมายังศิโยนเป็นพระผู้ไถ่มายังบรรดาผู้อยู่ในยาโคบผู้หันจากการทรยศ”