8 เขาไม่รู้จักทางแห่งศานติภาพไม่มีความยุติธรรมในวิถีของเขาเขาได้ทำให้ถนนของเขาคดโค้งผู้ใดที่เดินในนั้นไม่รู้จักศานติภาพ
9 เพราะฉะนั้น ความยุติธรรมจึงอยู่ห่างจากเราทั้งหลายและความชอบธรรมตามเราไม่ทันเราทั้งหลายมองหาความสว่างและดูเถิด ความมืดหาความสุกใส แต่เราดำเนินในความมืดคลุ้ม
10 เราทั้งหลายคลำหากำแพงเหมือนคนตาบอดเออ เราคลำหาเหมือนคนไม่มีลูกตาเราสะดุดในเวลาเที่ยงเหมือนในเวลาโพล้เพล้ท่ามกลางคนที่มีกำลังเต็มที่เราเหมือนคนตาย
11 เราทุกคนครางเหมือนหมีเราพิลาป และพิลาปเหมือนนกพิราบและมองหาความยุติธรรม แต่ไม่มีเลยหาความรอด แต่ก็อยู่ไกลจากเรา
12 เพราะการทรยศของข้าพระองค์ทั้งหลายทวีขึ้นต่อพระองค์และบาปของข้าพระองค์ก็ปรักปรำข้าพระองค์เพราะการทรยศของข้าพระองค์อยู่กับข้าพระองค์ส่วนความบาปชั่วของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ก็รู้จัก
13 คือการทรยศ การปฏิเสธพระเจ้าการหันไปจากการติดตามพระเจ้าของเราการพูดที่เป็นการบีบบังคับและการกบฏการก่อและการกล่าวคำเท็จจากใจ
14 ความยุติธรรมก็หันกลับและความชอบธรรมก็ยืนอยู่แต่ไกลเพราะความจริงล้มเสียแล้วที่ตรงลานเมืองและความเที่ยงตรงเข้าไปไม่ได้