8 และข้าพเจ้าได้ยินพระสุรเสียงขององค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “เราจะใช้ผู้ใดไป และผู้ใดจะไปแทนเรา” แล้วข้าพเจ้าทูลว่า “ข้าพระองค์อยู่นี่ พระเจ้าข้า ขอทรงใช้ข้าพระองค์ไปเถิด”
9 และพระองค์ตรัสว่า“ไปเถอะและกล่าวแก่ชนชาตินี้ว่า‘ฟังแล้วฟังเล่า แต่อย่าเข้าใจดูแล้วดูเล่า แต่อย่ามองเห็น’
10 จงกระทำให้จิตใจของชนชาตินี้มึนงงและให้หูทั้งหลายของเขาหนักและปิดตาของเขาทั้งหลายเสียเกรงว่าเขาจะเห็นด้วยตาของเขาและได้ยินด้วยหูของเขาและเข้าใจด้วยจิตใจของเขาและหันกลับมาได้รับการรักษาให้หาย”
11 แล้วข้าพเจ้าว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า นานสักเท่าใด” และพระองค์ตรัสว่า“จนหัวเมืองทั้งหลายถูกทิ้งร้างไม่มีชาวเมืองและเรือนไม่มีคนและแผ่นดินก็ร้างเปล่าอย่างสิ้นเชิง
12 และพระเจ้าทรงกวาดคนออกไปไกลและที่ที่ทอดทิ้งก็มีมากอยู่ท่ามกลางแผ่นดินนั้น
13 และแม้ว่ามีเหลืออยู่ในนั้นสักหนึ่งในสิบก็จะถูกเผาไฟอีกเหมือนต้นสนหรือต้นก่อหลวงซึ่งเหลืออยู่แต่ตอเมื่อถูกโค่น”ตอของมันเป็นพันธุ์บริสุทธิ์