5 พระองค์ทรงพบเขา ที่กระทำความชอบธรรมอย่างชื่นบานบรรดาผู้ที่จำพระองค์ได้ในวิธีการของพระองค์ดูเถิด พระองค์ทรงกริ้ว และข้าพระองค์ทั้งหลายบาปข้าพระองค์ทั้งหลายอยู่ในบาปเป็นเวลานาน และข้าพระองค์ทั้งหลายจะรอดหรือ
6 ข้าพระองค์ทุกคนได้กลายเป็นเหมือนคนที่ไม่สะอาดและการกระทำอันชอบธรรมของข้าพระองค์ทั้งสิ้น เหมือนเสื้อผ้าที่สกปรกข้าพระองค์ทุกคนเหี่ยวลงอย่างใบไม้และความบาปผิดของข้าพระองค์ทั้งหลายได้พัดพาข้าพระองค์ไปเหมือนลม
7 ไม่มีผู้ใดร้องทูลต่อพระนามของพระองค์ที่เร้าตนเองให้ยึดพระองค์ไว้เพราะพระองค์ทรงซ่อนพระพักตร์ของพระองค์จากข้าพระองค์ทั้งหลายและได้มอบข้าพระองค์ทั้งหลายไว้ในมือของความบาปผิดของข้าพระองค์
8 ข้าแต่พระเจ้า แต่พระองค์ยังทรงเป็นพระบิดาของข้าพระองค์ข้าพระองค์ทั้งหลาย เป็นดินเหนียว และพระองค์ทรงเป็นช่างปั้นข้าพระองค์ทุกคนเป็นผลพระหัตถกิจของพระองค์
9 ข้าแต่พระเจ้า ขออย่าทรงกริ้วนักและขออย่าทรงจดจำความบาปผิดไว้เป็นนิตย์ดูเถิด ขอทรงพิเคราะห์ ข้าพระองค์ทั้งสิ้นเป็นชนชาติของพระองค์
10 หัวเมืองบริสุทธิ์ของพระองค์กลายเป็นถิ่นทุรกันดารศิโยนได้กลายเป็นถิ่นทุรกันดารเยรูซาเล็มเป็นที่ร้างเปล่า
11 นิเวศอันบริสุทธิ์และงามของข้าพระองค์ทั้งหลายที่ซึ่งบรรพบุรุษของข้าพระองค์สรรเสริญพระองค์ถูกไฟเผาเสียแล้วและสิ่งอันมีค่าของข้าพระองค์ทั้งสิ้นได้ถูกทิ้งร้าง