1 พระยาห์เวห์ตรัสกับซามูเอลว่า “เจ้าจะเป็นทุกข์เรื่องซาอูลนานเท่าใดเล่า เราปลดเขาจากการเป็นกษัตริย์เหนืออิสราเอลแล้ว จงเติมน้ำมันให้เต็มเขาสัตว์ของเจ้า แล้วก็จงไป เราจะใช้เจ้าไปหาเจสซีชาวเบธเลเฮม เพราะว่าในพวกบุตรของเขา เราเลือกกษัตริย์องค์หนึ่งแล้วสำหรับเรา”
2 ซามูเอลก็กราบทูลว่า “ข้าพระองค์จะไปอย่างไรได้? ถ้าซาอูลได้ยิน เขาจะฆ่าข้าพระองค์เสีย” พระยาห์เวห์ตรัสว่า “จงนำโคตัวเมียไปกับเจ้าตัวหนึ่งและกล่าวว่า ‘ข้าพเจ้ามาเพื่อถวายสัตวบูชาแด่พระยาห์เวห์’
3 จงเชิญเจสซีมาที่การถวายสัตวบูชานั้น แล้วเราเองจะให้เจ้ารู้ว่าเจ้าควรจะทำอะไร เจ้าจงเจิมผู้ซึ่งเราจะบอกแก่เจ้า”
4 ซามูเอลก็ทำตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชา และมาที่เบธเลเฮม พวกผู้ใหญ่ของเมืองนั้นก็ตัวสั่นออกมาพบท่านกล่าวว่า “ท่านมาอย่างสันติหรือ?”
5 และซามูเอลตอบว่า “มาอย่างสันติ ข้าพเจ้ามาถวายสัตวบูชาแด่พระยาห์เวห์ จงชำระตัวของพวกท่านให้บริสุทธิ์และมาที่การถวายสัตวบูชากับข้าพเจ้า” และซามูเอลก็ชำระตัวเจสซีและพวกบุตรของท่านให้บริสุทธิ์ และเชิญพวกเขาไปยังการถวายสัตวบูชา
6 เมื่อพวกเขามาแล้ว ท่านก็มองเห็นเอลีอับ จึงคิดว่า “ผู้ที่ทรงให้เจิมไว้ก็อยู่เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์แน่แล้ว”
7 แต่พระยาห์เวห์ตรัสกับซามูเอลว่า “อย่ามองดูที่รูปร่างภายนอกหรือที่ความสูงแห่งร่างกายของเขา เพราะเราไม่ยอมรับเขา เพราะพระยาห์เวห์ไม่ได้ทอดพระเนตรเหมือนที่มนุษย์ดู เพราะมนุษย์ดูที่รูปร่างภายนอก แต่พระยาห์เวห์ทอดพระเนตรจิตใจ”
8 แล้วเจสซีก็เรียกอาบีนาดับให้เดินผ่านหน้าซามูเอล ท่านกล่าวว่า “พระยาห์เวห์ไม่ได้ทรงเลือกผู้นี้เหมือนกัน”
9 แล้วเจสซีให้ชัมมาห์เดินผ่านไป และท่านก็กล่าวว่า “พระยาห์เวห์ไม่ได้ทรงเลือกผู้นี้เหมือนกัน”
10 แล้วเจสซีให้บุตรทั้งเจ็ดคนเดินผ่านหน้าซามูเอล และซามูเอลบอกกับเจสซีว่า “พระยาห์เวห์ไม่ได้ทรงเลือกคนเหล่านี้”
11 แล้วซามูเอลกล่าวแก่เจสซีว่า “พวกนี้เป็นบุตรชายทั้งหมดของท่านหรือ?” เจสซีตอบว่า “ยังมีคนสุดท้องเหลืออยู่ นี่แน่ะ เขากำลังเลี้ยงแกะอยู่” และซามูเอลกล่าวแก่เจสซีว่า “จงใช้คนไปนำเขามา เพราะเราจะไม่ยอมนั่งจนกว่าเขาจะมาที่นี่”
12 เจสซีก็ใช้คนไปนำเขามา เขาเป็นคนผิวแดงๆ มีหน้าตาดีและรูปร่างงาม และพระยาห์เวห์ตรัสว่า “จงลุกขึ้นเจิมเขาไว้ เพราะเป็นคนนี้”
13 ซามูเอลจึงนำเขาสัตว์ที่มีน้ำมัน เจิมเขาไว้ท่ามกลางพวกพี่ชายของเขา และพระวิญญาณของพระยาห์เวห์ทรงสวมทับดาวิดตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นไป และซามูเอลก็ลุกขึ้นกลับไปรามาห์
14 พระวิญญาณของพระยาห์เวห์ทรงละจากซาอูล และวิญญาณชั่วจากพระยาห์เวห์ก็ทรมานซาอูล
15 และพวกมหาดเล็กของซาอูลทูลว่า “ดูเถิด วิญญาณชั่วจากพระเจ้ากำลังทรมานพระองค์อยู่
16 ขอเจ้านายของพวกข้าพระบาท จงบัญชาพวกผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทที่อยู่เฉพาะพระพักตร์ฝ่าพระบาท ให้หาคนที่มีฝีมือในการดีดพิณ และเมื่อวิญญาณชั่วจากพระเจ้ามาเหนือฝ่าพระบาท ก็ให้เขาดีดพิณแล้วฝ่าพระบาทจะดีขึ้น”
17 ซาอูลจึงรับสั่งพวกผู้รับใช้ของพระองค์ว่า “จงไปหาชายคนหนึ่งที่ดีดพิณได้ดีมาให้เรา นำเขามาหาเรา”
18 คนหนึ่งในพวกชายหนุ่มทูลว่า “ดูเถิด ข้าพระบาทเห็นบุตรคนหนึ่งของเจสซีชาวเบธเลเฮม เป็นผู้มีฝีมือในการดีดพิณ เป็นคนกล้าหาญ เป็นนักรบ พูดเก่ง และเป็นคนมีหน้าตาดี และพระยาห์เวห์สถิตกับเขา”
19 เพราะฉะนั้นซาอูลจึงทรงส่งพวกผู้สื่อสารไปยังเจสซีกล่าวว่า “จงส่งดาวิดบุตรของท่านผู้อยู่กับแกะนั้นมาหาเรา”
20 และเจสซีก็จัดลาตัวหนึ่งบรรทุกขนมปัง และถุงหนังใส่เหล้าองุ่นถุงหนึ่ง กับลูกแพะตัวหนึ่ง ส่งไปกับดาวิดบุตรของท่านให้ถวายซาอูล
21 ดาวิดก็มาเฝ้าซาอูลและเข้ารับราชการ ซาอูลก็ทรงรักดาวิดมาก ดาวิดก็ได้เป็นคนถือเครื่องอาวุธของซาอูล
22 และซาอูลทรงส่งข่าวไปยังเจสซีว่า “ขอให้ดาวิดอยู่รับราชการกับเรา เพราะเขาเป็นที่โปรดปรานของเรา”
23 ต่อมาเมื่อวิญญาณจากพระเจ้ามาเหนือซาอูลเมื่อไร ดาวิดก็หยิบพิณใช้มือดีดถวาย ซาอูลก็ทรงรู้สึกบรรเทาลงและทรงดีขึ้น และวิญญาณชั่วก็ละจากพระองค์ไป