1 ต่อมาในครั้งนั้น พวกฟีลิสเตียรวบรวมกองทัพ เพื่อทำสงครามสู้รบกับอิสราเอล และอาคีชตรัสกับดาวิดว่า “จงรู้แน่ว่า ท่านกับคนของท่านจะออกทัพไปกับเรา”
2 ดาวิดทูลอาคีชว่า “ดีพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าพระบาทจะได้ทรงทราบว่าผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทจะทำอะไรได้บ้าง” และอาคีชรับสั่งกับดาวิดว่า “ดีแล้ว เราจะตั้งท่านเป็นองครักษ์ของเราตลอดไป”
3 เมื่อซามูเอลตายแล้ว คนอิสราเอลทั้งปวงก็ไว้ทุกข์ให้ท่าน และฝังศพท่านไว้ในเมืองรามาห์ ซึ่งเป็นเมืองของท่านเอง และซาอูลทรงกำจัดพวกคนทรงและพวกหมอดูเสียจากแผ่นดิน
4 พวกฟีลิสเตียก็ชุมนุมกันและมาตั้งค่ายอยู่ที่ชูเนม และซาอูลทรงรวบรวมอิสราเอลทั้งสิ้น ตั้งค่ายอยู่ที่กิลโบอา
5 เมื่อซาอูลทอดพระเนตรกองทัพของพวกฟีลิสเตียก็ทรงกลัว และพระทัยของพระองค์ก็หวั่นไหวมาก
6 และเมื่อซาอูลทูลถามพระยาห์เวห์ พระยาห์เวห์ไม่ได้ทรงตอบพระองค์ ไม่ว่าด้วยความฝัน หรือด้วยอูริม หรือด้วยผู้เผยพระวจนะ
7 ซาอูลจึงรับสั่งกับพวกมหาดเล็กของพระองค์ว่า “จงไปค้นหาหญิงคนทรงให้เรา เพื่อเราจะได้ไปหานางและถามนางดู” และมหาดเล็กก็กราบทูลว่า “ดูเถิด มีหญิงคนทรงคนหนึ่งอยู่ที่บ้านเอนโดร์”
8 ซาอูลจึงปลอมพระองค์และทรงฉลองพระองค์อย่างอื่น เสด็จออกไปพร้อมกับชายสองคน ไปหาหญิงคนทรงในเวลากลางคืน พระองค์ตรัสว่า “ขอทำนายให้ฉันโดยการเข้าทรง และจงเรียกคนนั้นที่ฉันจะบอกเธอขึ้นมา”
9 หญิงคนนั้นจึงทูลตอบพระองค์ว่า “นี่แน่ะ ท่านเองรู้แล้วว่าซาอูลได้ทรงทำอะไร ที่ได้ทรงกำจัดพวกคนทรงและพวกหมอดูเสียจากแผ่นดิน ทำไมท่านจึงมาวางกับดักชีวิตของข้าพเจ้าให้ตายเล่า?”
10 แต่ซาอูลทรงปฏิญาณกับหญิงนั้นในพระนามของพระยาห์เวห์ว่า “พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด เจ้าจะไม่โดนทำโทษเพราะเรื่องนี้”
11 หญิงนั้นจึงทูลถามว่า “ท่านจะให้ข้าพเจ้าเรียกใครขึ้นมาให้ท่าน?” ซาอูลตรัสว่า “เรียกซามูเอลขึ้นมาให้ฉัน”
12 และเมื่อหญิงคนนั้นเห็นซามูเอล นางจึงร้องเสียงดัง หญิงนั้นทูลซาอูลว่า “ไฉนพระองค์จึงทรงหลอกลวงหม่อมฉัน? พระองค์คือซาอูล”
13 พระราชาตรัสแก่นางว่า “อย่ากลัวเลย เจ้าได้เห็นอะไร?” และหญิงนั้นทูลซาอูลว่า “หม่อมฉันเห็นเจ้าองค์หนึ่งเสด็จขึ้นมาจากแผ่นดิน”
14 พระองค์ถามนางว่า “รูปร่างของเขาเป็นอย่างไร?” และนางทูลว่า “เป็นผู้ชายแก่ขึ้นมามีเสื้อคลุมกายอยู่” ซาอูลก็ทรงทราบว่าเป็นซามูเอล พระองค์โน้มพระกายลงซบพระพักตร์ลงถึงดิน
15 แล้วซามูเอลพูดกับซาอูลว่า “ท่านรบกวนเราด้วยเรียกเราขึ้นมาทำไม?” ซาอูลทรงตอบว่า “ข้าพเจ้ามีความทุกข์หนัก เพราะพวกฟีลิสเตียกำลังมาทำสงครามกับข้าพเจ้า และพระเจ้าทรงหันจากข้าพเจ้าเสียแล้ว ไม่ได้ทรงตอบข้าพเจ้าอีกเลย ไม่ว่าโดยผู้เผยพระวจนะหรือโดยความฝัน เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจึงได้เรียกท่านขึ้นมา เพื่อท่านจะได้แจ้งข้าพเจ้าว่า ข้าพเจ้าจะทำประการใดดี”
16 และซามูเอลตอบว่า “ทำไมท่านถามข้าพเจ้า ในเมื่อพระยาห์เวห์ทรงหันจากท่านแล้ว และทรงเป็นศัตรูของท่าน?
17 พระยาห์เวห์ได้ทรงทำแก่ท่านดังที่พระองค์ตรัสบอกทางข้าพเจ้าแล้วนั้น เพราะพระยาห์เวห์ทรงฉีกราชอาณาจักรนั้นจากมือของท่านและทรงมอบให้แก่คนอื่น คือดาวิด
18 เพราะท่านไม่ได้เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์ ไม่ได้ทำตามพระพิโรธของพระองค์ที่ทรงมีต่ออามาเลข ฉะนั้นพระยาห์เวห์จึงทรงทำสิ่งนี้แก่ท่านในวันนี้
19 ยิ่งกว่านั้นพระยาห์เวห์จะทรงมอบอิสราเอลพร้อมกับตัวท่านไว้ในมือของพวกฟีลิสเตีย พรุ่งนี้ตัวท่านพร้อมกับบุตรชายทั้งหลายของท่านจะอยู่กับเรา และพระยาห์เวห์จะทรงมอบกองทัพอิสราเอลไว้ในมือของพวกฟีลิสเตียด้วย”
20 แล้วซาอูลก็ทรงล้มลงเหยียดยาวบนพื้นดินทันที กลัวยิ่งนักเพราะถ้อยคำของซามูเอล และไม่มีกำลังเหลืออยู่ในพระองค์ เพราะไม่ได้เสวยอาหารตลอดหนึ่งวันกับหนึ่งคืน
21 หญิงนั้นก็เข้ามาหาซาอูล เมื่อนางเห็นว่าพระองค์ตกพระทัยมาก จึงทูลว่า “ดูเถิด สาวใช้ของฝ่าพระบาทเชื่อฟังฝ่าพระบาท ยอมเสี่ยงชีวิตและยอมฟังพระดำรัสที่พระองค์ตรัสสั่งต่อข้าพระบาท
22 เพราะฉะนั้นขอฝ่าพระบาทฟังเสียงสาวใช้ของฝ่าพระบาทบ้าง ขอหม่อมฉันถวายอาหารเล็กน้อยแก่พระองค์ให้เสวย เพื่อจะมีพระกำลังเมื่อเสด็จกลับตามทางของพระองค์”
23 แต่พระองค์ทรงปฏิเสธ รับสั่งว่า “ไม่กิน” แต่พวกมหาดเล็กกับหญิงนั้นอ้อนวอนพระองค์ พระองค์ก็ทรงฟังเสียงของพวกเขา พระองค์ทรงลุกขึ้นจากพื้นดินและประทับบนเตียง
24 หญิงนั้นมีลูกโคอ้วนอยู่ในบ้านตัวหนึ่ง ก็รีบฆ่าเสีย เอาแป้งมานวดปิ้งทำขนมปังไร้เชื้อ
25 นางก็นำมาถวายให้ซาอูลเสวย กับให้พวกมหาดเล็กรับประทาน แล้วพวกเขาลุกขึ้นกลับไปในคืนนั้น