1 ซาอูลตรัสกับโยนาธานราชบุตรและกับบรรดาข้าราชการทั้งหมดของพระองค์ ให้ฆ่าดาวิดเสีย แต่โยนาธานราชบุตรของซาอูลพอพระทัยในดาวิดมาก
2 และโยนาธานตรัสกับดาวิดว่า “ซาอูลเสด็จพ่อของฉันหาช่องจะฆ่าท่าน เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้เช้า ขอจงระวังให้ดี จงอยู่ในที่ลับ ซ่อนตัวไว้
3 และฉันจะออกไปยืนอยู่ข้างๆ เสด็จพ่อในทุ่งนาที่ท่านอยู่ และฉันจะทูลเสด็จพ่อด้วยเรื่องของท่าน ถ้าฉันรู้เรื่องอะไร จะบอกให้ท่านทราบ”
4 โยนาธานทรงกล่าวชมดาวิดต่อซาอูลราชบิดาทูลว่า “ขอพระราชาอย่าทรงทำบาปต่อดาวิดผู้รับใช้ของพระองค์เลย เพราะดาวิดไม่ได้ทำบาปต่อฝ่าพระบาท และการงานของเขาเพื่อฝ่าพระบาทก็ดียิ่งนัก
5 เพราะเขาเสี่ยงชีวิตของตน และฆ่าคนฟีลิสเตียนั้น และพระยาห์เวห์ประทานชัยชนะที่ยิ่งใหญ่สู่อิสราเอลทั้งปวง ฝ่าพระบาททรงเห็นแล้วและทรงชื่นชมยินดี แต่ทำไมฝ่าพระบาทจะทรงทำบาปต่อโลหิตที่ไร้ความผิด โดยฆ่าดาวิดเสียอย่างไร้สาเหตุ?”
6 ซาอูลก็ทรงฟังเสียงของโยนาธาน และซาอูลปฏิญาณว่า “พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด ดาวิดจะไม่ถูกฆ่า”
7 และโยนาธานก็ทรงเรียกดาวิด ทรงเล่าถ้อยคำเหล่านี้ทั้งหมดให้เขาฟัง ทรงนำดาวิดเข้าเฝ้าซาอูล และดาวิดได้อยู่กับซาอูลอย่างแต่ก่อน
8 สงครามเกิดขึ้นอีก ดาวิดก็ออกไปต่อสู้กับพวกฟีลิสเตีย และฆ่าฟันพวกเขาจำนวนมาก พวกเขาจึงหนีไปเสียจากดาวิด
9 ต่อมาวิญญาณชั่วจากพระยาห์เวห์ก็มาเหนือซาอูล เมื่อพระองค์ประทับในนิเวศของพระองค์ ทรงมีหอกในพระหัตถ์ และดาวิดกำลังดีดพิณถวาย
10 และซาอูลทรงพยายามพุ่งหอกหมายปักดาวิดให้ติดฝาผนัง แต่เขาก็หลบหนีซาอูลไป ซาอูลจึงทรงพุ่งหอกติดผนัง และดาวิดก็หลบหนีรอดไปได้ในคืนนั้น
11 ซาอูลทรงใช้พวกผู้สื่อสารไปที่บ้านของดาวิดเพื่อเฝ้าดูเขา และเพื่อจะฆ่าเขาเสียในเวลาเช้า แต่มีคาลภรรยาของดาวิดบอกให้ดาวิดรู้ว่า “ถ้าคืนนี้เธอไม่หนีเอาตัวรอด พรุ่งนี้เธอจะถูกฆ่าตาย”
12 มีคาลจึงหย่อนดาวิดลงทางหน้าต่าง และเขาก็หนีรอดไป
13 มีคาลเอารูปเคารพมาวางไว้บนเตียงนอน และวางหมอนขนแพะไว้ที่ศีรษะ เอาผ้าห่มคลุมไว้
14 เมื่อซาอูลส่งพวกผู้สื่อสารไปจับดาวิด มีคาลตอบว่า “เขาไม่สบาย”
15 แล้วซาอูลส่งพวกผู้สื่อสารนั้นไปดูดาวิด บัญชาว่า “จงนำเขามาหาเราทั้งเตียง เพื่อเราจะได้ฆ่าเขาเสีย”
16 เมื่อพวกผู้สื่อสารเข้ามา นี่แน่ะ รูปเคารพก็อยู่ในเตียงพร้อมกับหมอนขนแพะอยู่ที่ศีรษะ
17 ซาอูลรับสั่งถามมีคาลว่า “ทำไมเจ้าจึงหลอกลวงข้าอย่างนี้และปล่อยศัตรูของข้าไปเสีย เขาจึงหนีไป?” และมีคาลทูลตอบซาอูลว่า “เขาพูดกับหม่อมฉันว่า ‘ปล่อยฉันไป จะให้ฉันฆ่าเธอทำไมเล่า?’ ”
18 ดาวิดก็หนีรอดไป เขามาหาซามูเอลที่เมืองรามาห์ และเล่าทุกสิ่งที่ซาอูลได้ทรงทำต่อเขาให้ซามูเอลฟัง เขาและซามูเอลก็ไปอยู่ที่นาโยท
19 มีคนไปทูลซาอูลว่า “ดูเถิด ดาวิดอยู่ที่นาโยทในเมืองรามาห์”
20 ซาอูลก็ทรงส่งพวกผู้สื่อสารไปจับดาวิด และเมื่อเขาเห็นหมู่ผู้เผยพระวจนะกำลังเผยพระวจนะอยู่ และซามูเอลยืนเป็นหัวหน้าพวกเขา พระวิญญาณของพระเจ้าก็สวมทับพวกผู้สื่อสารของซาอูล และพวกเขาก็เผยพระวจนะด้วย
21 เมื่อมีคนไปทูลซาอูล พระองค์ก็ทรงส่งพวกผู้สื่อสารอื่นไป และคนเหล่านั้นก็เผยพระวจนะด้วย ซาอูลทรงส่งพวกผู้สื่อสารไปอีกครั้งที่สาม พวกเขาก็เผยพระวจนะด้วย
22 ซาอูลก็เสด็จไปที่รามาห์เอง มาถึงบ่อน้ำใหญ่ที่ในเมืองเสคู และรับสั่งถามว่า “ซามูเอลกับดาวิดอยู่ที่ไหน?” มีคนทูลว่า “ดูเถิด พวกเขาทั้งสองอยู่ที่นาโยทในเมืองรามาห์”
23 พระองค์จึงเสด็จไปที่นั่นยังนาโยทในเมืองรามาห์ และพระวิญญาณของพระเจ้าเสด็จมาเหนือพระองค์ด้วย ทรงดำเนินเรื่อยไปและทรงเผยพระวจนะจนเสด็จถึงนาโยทที่เมืองรามาห์
24 พระองค์ทรงถอดฉลองพระองค์ออก และก็ทรงเผยพระวจนะด้วยต่อหน้าซามูเอล และบรรทมเปลือยกายอยู่ตลอดวันนั้นและตลอดคืนนั้น ดังนั้นพวกเขาจึงพูดกันว่า “ซาอูลอยู่ในจำพวกผู้เผยพระวจนะด้วยหรือ?”