4 เขาทั้งสองผ่านแดนเทือกเขาเอฟราอิม ผ่านเข้าดินแดนชาลิชา แต่หาลาไม่พบ ก็ผ่านข้ามดินแดนชาอาลิมแต่ลาไม่อยู่ที่นั่น แล้วเขาทั้งสองผ่านเข้าดินแดนเบนยามิน แต่ก็หาไม่พบ
5 เมื่อพวกเขามาถึงดินแดนศูฟ ซาอูลจึงพูดกับคนใช้ที่อยู่กับท่านว่า “มาเถอะ ให้เรากลับไป เกรงว่าบิดาของข้าจะเลิกกังวลเรื่องฝูงลา และมาร้อนใจด้วยเรื่องของเรา”
6 แต่คนใช้ตอบท่านว่า “ดูเถิด มีคนของพระเจ้าคนหนึ่งในเมืองนี้ เป็นคนที่เขานับถือกันมาก สิ่งที่ท่านพูดนั้นเป็นไปตามที่พูดนั้นทุกอย่าง ให้เราไปที่นั่นเดี๋ยวนี้ บางทีท่านจะบอกเราถึงทางซึ่งเราควรไป”
7 แล้วซาอูลพูดกับคนใช้ของท่านว่า “แต่ดูสิ ถ้าเราไป เราจะเอาอะไรไปให้ชายผู้นั้น เพราะขนมปังในย่ามของเราก็หมดแล้ว เราไม่มีของขวัญที่จะนำไปให้แก่คนของพระเจ้า เรามีอะไรบ้าง?”
8 คนใช้ตอบซาอูลอีกว่า “ในมือข้ามีเงินอยู่หนึ่งส่วนสี่เชเขลและข้าจะให้แก่คนของพระเจ้า เพื่อท่านจะบอกทางให้เรา”
9 ในอิสราเอลสมัยก่อน เมื่อคนใดจะไปทูลถามพระเจ้า เขาพูดว่า “มาเถอะ ให้เราไปหาผู้ทำนายกัน” เพราะในสมัยก่อนเรียกผู้เผยพระวจนะในสมัยนี้ว่าผู้ทำนาย
10 ซาอูลจึงพูดกับคนใช้ของท่านว่า “พูดดีนี่ มาให้เราไปกันเถอะ” พวกเขาจึงไปที่เมืองซึ่งคนของพระเจ้าอยู่