1 หลังจากเหตุการณ์เหล่านี้ มีคนเรียนโยเซฟว่า “บิดาของท่านป่วย” โยเซฟก็พามนัสเสห์และเอฟราอิมบุตรทั้งสองของท่านไปด้วย
2 มีคนบอกยาโคบว่า “โยเซฟบุตรชายของท่านมาหา” อิสราเอลก็รวบรวมกำลังลุกขึ้นนั่งบนที่นอน
3 ยาโคบจึงพูดกับโยเซฟว่า “พระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ ได้สำแดงพระองค์แก่พ่อที่ตำบลลูสในดินแดนคานาอัน ทรงอวยพรแก่พ่อ
4 และตรัสแก่พ่อว่า ‘เราจะให้เจ้ามีลูกดกทวียิ่งขึ้นและเราจะให้เจ้าเป็นชนชาติหลายชาติ และจะให้ดินแดนนี้ให้แก่พงศ์พันธุ์ของเจ้าที่จะมาภายหลังเจ้าเป็นกรรมสิทธิ์นิรันดร์’
5 ส่วนบุตรทั้งสองของเจ้าที่เกิดแก่เจ้าในแผ่นดินอียิปต์ก่อนพ่อมาหาเจ้าในอียิปต์ก็เป็นบุตรของพ่อ เอฟราอิมและมนัสเสห์เป็นของพ่อเหมือนรูเบนและสิเมโอน
6 ส่วนบุตรของเจ้าที่เกิดมาภายหลังจะนับเป็นบุตรของเจ้า พวกเขาจะได้ชื่อตามพี่ชายในการรับมรดกของพวกเขา
7 เมื่อพ่อจากปัดดานมา ก็เศร้าใจที่ราเชลตายในดินแดนคานาอันขณะอยู่ตามทางยังห่างจากเอฟราธาห์ แล้วพ่อก็ฝังศพไว้ริมทางไปเอฟราธาห์ (คือเบธเลเฮม)”
8 อิสราเอลเห็นบุตรทั้งสองของโยเซฟจึงถามว่า “นี่ใคร?”
9 โยเซฟตอบบิดาว่า “นี่เป็นบุตรที่พระเจ้าประทานแก่ลูกในที่นี้” อิสราเอลจึงว่า “ขอพาลูกทั้งสองเข้ามาเพื่อพ่อจะได้อวยพรพวกเขา”
10 ตาของอิสราเอลมืดมัวไปเพราะความชรา มองอะไรไม่เห็น โยเซฟพาบุตรทั้งสองเข้ามาใกล้บิดา อิสราเอลก็กอดจูบพวกเขา
11 อิสราเอลบอกโยเซฟว่า “พ่อไม่คิดว่าจะได้เห็นหน้าเจ้า แต่พระเจ้าทรงให้พ่อเห็นเจ้าและทั้งลูกของเจ้าด้วย”
12 โยเซฟให้บุตรทั้งสองลงจากเข่าของท่าน แล้วโน้มตัวลงคำนับถึงดิน
13 โยเซฟจูงบุตรทั้งสองเข้าไปใกล้บิดามือขวาจับเอฟราอิมให้อยู่ข้างซ้ายอิสราเอล และมือซ้ายจับมนัสเสห์ให้อยู่ข้างขวาอิสราเอล
14 ฝ่ายอิสราเอลก็เหยียดมือขวาออกวางบนศีรษะเอฟราอิมผู้เป็นน้อง และมือซ้ายวางไว้บนศีรษะมนัสเสห์ เหยียดมือออกไขว้กันเช่นนั้น เพราะมนัสเสห์เป็นบุตรหัวปี
15 แล้วอิสราเอลกล่าวคำอวยพรแก่โยเซฟว่า“ขอพระเจ้าที่อับราฮัมและอิสอัคบรรพบุรุษข้าพเจ้าดำเนินอยู่เฉพาะพระพักตร์นั้นขอพระเจ้าผู้ทรงบำรุงเลี้ยงข้าพเจ้าตลอดชีวิตจนถึงวันนี้
16 ขอทูตสวรรค์ที่ได้ช่วยข้าพเจ้าให้พ้นจากความชั่วร้ายทั้งสิ้นโปรดอวยพรแก่เด็กทั้งสองนี้ให้พวกเขาสืบชื่อของข้าพเจ้าและชื่อของอับราฮัม และอิสอัคบรรพบุรุษของข้าพเจ้าไว้และขอให้พวกเขาเจริญขึ้นเป็นมวลชนบนแผ่นดินเถิด”
17 ฝ่ายโยเซฟเมื่อเห็นบิดาวางมือข้างขวาบนศีรษะของเอฟราอิมก็ไม่พอใจ จึงจับมือบิดาเพื่อยกจากศีรษะเอฟราอิมวางบนศีรษะมนัสเสห์
18 โยเซฟบอกบิดาว่า “พ่อวางไม่ถูก เพราะคนนี้เป็นคนหัวปี ขอพ่อวางมือขวาบนศีรษะเขา”
19 แต่บิดาไม่ยอม ตอบว่า “พ่อรู้แล้ว ลูกเอ๋ย พ่อรู้แล้ว เขาจะเป็นคนเผ่าหนึ่งด้วย และเขาจะเป็นใหญ่ด้วย อย่างไรก็ดีน้องจะเป็นใหญ่กว่าพี่ และพงศ์พันธุ์ของน้องนั้นจะเป็นชนหลายหมู่รวมกัน”
20 วันนั้นอิสราเอลก็ให้พรแก่ทั้งสองคนว่า“พวกอิสราเอลจะใช้ชื่อเจ้าให้พรว่า‘ขอพระเจ้าทรงให้ท่านเป็นเหมือนเอฟราอิม และเหมือนมนัสเสห์’ ”ดังนั้นอิสราเอลจึงจัดให้เอฟราอิมมาก่อนมนัสเสห์
21 อิสราเอลบอกโยเซฟว่า “นี่แน่ะ พ่อจะตาย แต่พระเจ้าจะทรงอยู่กับพวกเจ้า จะพาพวกเจ้ากลับไปดินแดนของบรรพบุรุษของพวกเจ้า
22 ยิ่งกว่านั้นอีก พ่อยกเชเคมที่พ่อยึดจากมือคนอาโมไรต์ ด้วยดาบและธนูของเรานั้นให้แก่เจ้า แทนที่จะให้พี่น้องของเจ้า”